Słynny szary wieloryb "Mała Plama" zaobserwowany w Kolumbii Brytyjskiej poza typowym sezonem zimowania

Słynny szary wieloryb, znany pod przydomkiem „Mała Plama”, został zauważony 25 listopada 2025 roku podczas żerowania w wodach Kolumbii Brytyjskiej, w rejonie Sechelt. To nietypowe pojawienie się przyciąga uwagę, ponieważ w tym okresie roku szare wieloryby zazwyczaj rozpoczynają migrację na południe, kierując się do ciepłych meksykańskich lagun na zimowanie.

„Mała Plama”, którą można łatwo zidentyfikować dzięki charakterystycznej, niewielkiej białej plamce na ciele, jest monitorowana przez Pacific Whale Watch Association (PWWA) od 1991 roku. Erin Glass, dyrektor wykonawcza PWWA, podkreśliła, że ten osobnik jest najbardziej rozpoznawalny w Cieśninie Salish i żeruje w tym obszarze od momentu pierwszej identyfikacji. Co ciekawe, wieloryb spędził już kilka tygodni u wybrzeży Zachodniego Vancouver w kwietniu i maju, intensywnie żerując blisko brzegu, co świadczy o jego przywiązaniu do lokalnych terenów.

Odejście od standardowego szlaku migracyjnego może być powiązane z szerszymi czynnikami ekologicznymi, które wpływają na całą populację szarych wielorybów z północno-wschodniego Pacyfiku. Szacuje się, że na początku 2025 roku populacja ta liczyła około 13 000 osobników. Naukowcy podejrzewają, że zmiany klimatyczne, zwłaszcza ocieplenie w Arktyce, negatywnie oddziałują na bazę pokarmową tych morskich ssaków, ograniczając dostępność organizmów dennych. W rezultacie wieloryby są zmuszone do poszukiwania pożywienia w innych miejscach, co może tłumaczyć opóźnienie w migracji „Małej Plamy”.

„Mała Plama” należy do grupy szarych wielorybów określanych mianem „Sounders”, które czasami wykazują odchylenia od głównego szlaku migracyjnego. Istnieje hipoteza, że wieloryb celowo wybiera zimowanie w lokalnych wodach, takich jak Cieśnina Salish, ze względu na wykrycie tam wystarczającej ilości pożywienia. Podczas gdy populacja wschodnia, do której ten osobnik prawdopodobnie należy, jest uznawana za odbudowującą się, populacja ochocka (zachodnia), zamieszkująca wody u wybrzeży Rosji, pozostaje skrajnie zagrożona, licząc zaledwie około 240 osobników. Pod koniec 2024 roku rosyjskie Ministerstwo Zasobów Naturalnych zatwierdziło Strategię Ochrony Populacji Ochockiej Szarego Wieloryba, mającą na celu minimalizację wpływu działalności człowieka i zabezpieczenie miejsc żerowania.

W związku z obecnością wieloryba w pobliżu obszarów zamieszkanych, w tym wybrzeża Sunshine Coast i Zachodniego Vancouver, armatorzy i właściciele łodzi zostali zobowiązani do zachowania najwyższej ostrożności. Należy bezwzględnie przestrzegać ustalonych wytycznych dotyczących bezpiecznej obserwacji ssaków morskich, aby zapobiec kolizjom statków z wielorybami.

Historycznie rzecz biorąc, szare wieloryby migrujące do Meksyku docierają tam zazwyczaj pod koniec grudnia lub na początku stycznia, aby przystąpić do rozrodu i urodzić młode. Jednak w 2025 roku odnotowano ogólny spadek liczebności populacji na meksykańskim wybrzeżu, gdzie w tym sezonie zaobserwowano o 70 osobników mniej w porównaniu z latami ubiegłymi. Zachowanie „Małej Plamy” w listopadzie w Kolumbii Brytyjskiej stanowi w istocie substytut tradycyjnego zimowania, co może sygnalizować adaptację do zmieniających się warunków w arktycznych rejonach żerowania. Naukowcy kontynuują intensywny monitoring, ponieważ zachowanie jednego osobnika może służyć jako wskaźnik szerszych zmian w zakresie przeżywalności całej wschodniej populacji szarych wielorybów.