Grijze walvis 'Kleine Vlek' gespot in Brits-Columbia tijdens ongebruikelijke overwinteringsperiode

De bekende grijze walvis met de bijnaam 'Kleine Vlek' (Little Flap) werd op 25 november 2025 waargenomen terwijl hij zich voedde in de wateren van Brits-Columbia, specifiek in de regio van Sechelt. Deze observatie trekt de aandacht omdat het voor deze tijd van het jaar ongebruikelijk is; grijze walvissen ondernemen dan doorgaans hun migratietocht naar het zuiden, richting de warme lagunes van Mexico om daar te overwinteren.

'Kleine Vlek', eenvoudig te herkennen aan een klein wit vlekje op zijn lichaam, staat al sinds 1991 onder toezicht van de Pacific Whale Watch Association (PWWA). Erin Glass, uitvoerend directeur van de PWWA, benadrukte dat deze walvis de meest bekende is in de Salishzee en zich daar al sinds de eerste identificatie voedt. De walvis bracht eerder al enkele weken door voor de kust van West-Vancouver in april en mei, waarbij hij dicht bij de kust foerageerde, wat wijst op een voorkeur voor deze lokale gebieden.

Deze afwijking van het standaard migratiepatroon kan verband houden met bredere ecologische factoren die de populatie van de grijze walvissen in het oostelijke deel van de Noordelijke Stille Oceaan beïnvloeden. De schatting voor deze populatie begin 2025 bedroeg ongeveer 13.000 individuen. Onderzoekers opperen dat klimaatveranderingen, met name de opwarming in het Noordpoolgebied, een negatieve impact hebben op de voedselbronnen van deze zeezoogdieren, waardoor de beschikbaarheid van bodemorganismen afneemt. Dit dwingt de walvissen om elders voedsel te zoeken, wat de vertraging van 'Kleine Vlek' zou kunnen verklaren.

'Kleine Vlek' behoort tot een groep grijze walvissen die bekend staan als 'Sounders', die soms afwijkingen vertonen van de hoofdroute. Er bestaat een hypothese dat de walvis bewust kiest om de winter door te brengen in lokale wateren, zoals de Salishzee, vanwege de daar aangetroffen voldoende hoeveelheid voedsel. Hoewel de oostelijke populatie, waartoe deze walvis vermoedelijk behoort, als herstellend wordt beschouwd, blijft de Okhotskzee (westelijke) populatie, die langs de Russische kust leeft, uiterst kwetsbaar, met een geschatte omvang van slechts zo'n 240 exemplaren. Eind 2024 keurde het Russische Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen een Strategie voor het Behoud van de Okhotskzee-populatie van de grijze walvis goed, gericht op het minimaliseren van menselijke invloed en het beschermen van hun voedingsgebieden.

Gezien de aanwezigheid van de walvis nabij bewoonde gebieden, waaronder de Sunshine Coast en West-Vancouver, is er een dringende oproep gedaan aan schippers en bootbezitters. Zij moeten uiterste voorzichtigheid betrachten en zich strikt houden aan de vastgestelde regels voor veilig walvissen spotten om aanvaringen tussen schepen en walvissen te voorkomen. Het is nu zaak om de rust te bewaren en de dieren de ruimte te geven.

Historisch gezien arriveren de grijze walvissen die naar Mexico migreren doorgaans eind december of begin januari om daar te paren en hun jongen ter wereld te brengen. In 2025 is er echter een algemene daling van de populatie waargenomen aan de Mexicaanse kust, waar dit seizoen een afname van 70 individuen werd genoteerd vergeleken met voorgaande jaren. Het gedrag van 'Kleine Vlek' in november in Brits-Columbia fungeert in feite als een vervanging voor de traditionele overwintering en zou kunnen wijzen op een aanpassing aan de veranderende omstandigheden in de Arctische voedingsgebieden. Wetenschappers blijven de situatie nauwlettend volgen, aangezien het gedrag van één enkele walvis een indicator kan zijn voor bredere verschuivingen in de overlevingskansen van de gehele oostelijke populatie grijze walvissen.