De Multifacette Namen van de Ene Schepper in Islam en Jodendom

Hoewel polytheïstische systemen een veelvoud aan namen vereisen voor hun diverse godheden, hanteren monotheïstische religies, die een unieke Schepper belijden, diverse appellaties om de veelzijdige aspecten van die ene Goddelijke Persoonlijkheid te articuleren. Deze titels dienen om de uiteenlopende karaktereigenschappen en de interacties van het Goddelijke met de wereld te beschrijven, zoals het aanduiden van de Godheid als de Koning of de Barmhartige. De noodzaak van deze veelheid aan namen onderstreept de grenzeloze aard van de Ene.

Zowel de Islam als het Jodendom claimen een afstamming via de profeet Abraham en bezitten elk een unieke, heilige Goddelijke naam, die verschilt van de beschrijvende titels. In de Islam is de enkelvoudige naam Allah, en de Koran (17:110) stelt dat aan Hem de schoonste namen toebehoren, wat het gebruik van namen als Ar-Rahman (de Meest Barmhartige) toestaat. De Islam kent 99 Schone Namen van Allah, die goddelijke perfectie, schoonheid en kracht oproepen; het kennen en erkennen van deze namen is essentieel voor de spirituele reis. De naam 'Allah' is het Arabische woord voor God en wordt ook door Arabischsprekende christenen en joden gebruikt.

Binnen het Jodendom is de meest intieme naam die aan Mozes werd geopenbaard het Tetragrammaton, YHVH, geschreven met de vier Hebreeuwse medeklinkers Jod-Hee-Waw-Hee. Exodus 3:13-15 registreert God die Zichzelf identificeert als Ehyeh asher Ehyeh, wat de nadruk legt op God als de Levende God van het Worden, waarbij YHVH de betekenis 'de Ene die zijn en worden veroorzaakt' impliceert. De oudste buitenbijbelse vermelding van de naam YHWH dateert uit de 15e eeuw v.Chr. in de Egyptische Soleb-inscriptie, die spreekt van "het land van de nomaden van Jahweh". Vanwege de heiligheid wordt de naam YHVH door vrome Joden in spraak vervangen door HaShem ('de Naam') of Adonai ('Heer').

Dit persoonlijke naam heeft de eerdere benaming El Shaddai vervangen, wat vaak wordt vertaald als 'Algenoegzame God', hoewel de letterlijke betekenis van 'Shaddai' onderwerp van debat is. Generieke West-Semitische termen voor 'een god' of 'God' gaan deze verbonden vooraf en verschijnen in het Hebreeuws als El, Elah, Elohei, en Elohim, en in het Arabisch als Al-Ilah. Het woord 'El' zelf betekent 'machtig' of 'sterk' in het Hebreeuws. De gedeelde afkomst manifesteert zich in attributen zoals 'Barmhartig' (Ar-Rahman in het Arabisch en El Rakhum in het Hebreeuws), die in beide tradities voorkomen. De Joodse teksten verwijzen naar 70 namen, terwijl de Islamitische traditie de 99 Schone Namen hanteert. Deze overvloed aan namen bevestigt het inzicht dat de ene Godheid een allesomvattende persoonlijkheid bezit.

Het gebruik van de naam 'Allah' door moslims, joden en christenen in Arabischsprekende gebieden als 'Heer' wijst op een gemeenschappelijke taalkundige wortel, aangezien het woord nauw verwant is aan de Semitische termen voor God. De Katholieke Kerk gebiedt het gebruik van 'de Heer' in plaats van JHWH in de liturgie, wat de voortdurende zoektocht naar passende taal om de Goddelijke grootheid uit te drukken, illustreert.