Universele 'Mama'-klank Geworteld in Vroege Zuigeling Vocalisatie, Onderzoek Toont Aan

Het woord voor moeder vertoont vaak opvallende fonetische gelijkenissen in taalkundig diverse talen, zoals het Swahili, Japans en Russisch, waarbij de kern vaak rond 'mama' is gecentreerd. Dit fenomeen overstijgt taalfamilies en wijst op een gedeelde menselijke oorsprong in de spraakontwikkeling, een thema dat door linguïsten wordt onderzocht.

De basis voor deze universaliteit ligt in de fonetiek van de vocalisatie van zuigelingen. Baby's produceren van nature klanken die vereenvoudigen tot herhaalde medeklinker-klinkercombinaties. Labiale medeklinkers zoals /m/, /p/ en /b/, gecombineerd met de open klinker /a/, zijn het gemakkelijkst uit te spreken, wat organisch leidt tot variaties van 'ma-ma' of 'pa-pa' tijdens het gebabbel.

De Russische linguïst Roman Jakobson postuleerde in zijn werk 'Why Mama and Papa?' uit 1962 dat de 'M'-klank voortkomt uit het nasale gemurmel dat een baby produceert tijdens het zogen. Dit suggereert dat de klank aanvankelijk 'voedsel' of comfort aanduidt voordat het formeel 'moeder' betekent. Ouders associëren deze kalmerende geluiden van nature met de primaire verzorger, waardoor 'mama' wordt gevestigd als een term van essentiële verbinding en veiligheid.

Onderzoekers van de Universiteit van British Columbia hebben technieken zoals Near Infrared Spectroscopy (NIRS) gebruikt om de hersenactiviteit van zuigelingen te meten bij het horen van taalstimuli. Hierbij werd een verhoogde activiteit waargenomen bij het horen van deze repetitieve klanken, wat bevestigt dat de hersenen van pasgeborenen al op zeer jonge leeftijd gevoelig zijn voor deze structuren. Dit patroon, waarbij de 'm'-klank ontstaat door het sluiten en openen van de lippen, legt een directe fysiologische link met voedingsprocessen.

In de tien meest gesproken talen ter wereld is het woord voor moeder vaak een variant van 'mama', 'mamá', 'maman', of 'mamma'. De prevalentie van de 'M'-klank voor moeder in ongerelateerde taalfamilies, zoals het Swahili, Russisch en Japans, duidt op een sterke biologische neiging in plaats van een direct cultureel leenwoord. Dit fundamentele, pre-culturele taalkundige element biedt een analytisch inzicht in de gedeelde menselijke conditie.