Endonezya 2025/2026 Döneminde Erken Eğitimi Kapsayan 13 Yıllık Zorunlu Eğitime Geçiyor

Endonezya Temel ve Ortaöğretim Bakanlığı (Kemendikdasmen), Erken Çocukluk Eğitimi'ni (PAUD) ilköğretim öncesinde bir yıl zorunlu kılan 13 Yıllık Zorunlu Eğitim (Wajar 13 Tahun) politikasını güçlendirme yönünde önemli bir adım attı. Bu yapısal dönüşüm, bir yıllık okul öncesi eğitimi, dokuz yıllık temel eğitimi ve üç yıllık ortaöğretimi kapsayacak şekilde tasarlandı ve 2025-2045 Ulusal Uzun Vadeli Kalkınma Planı (RPJPN) kapsamında öncelikli bir hedef olarak belirlendi. Uygulamanın 2025/2026 akademik yılında başlaması planlanmaktadır.

Politikanın temel amacı, 5-6 yaş aralığındaki tüm çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal hazırlıklarını sağlamak amacıyla kaliteli PAUD erişimine kavuşmasını güvence altına almaktır. Bu husus, Dra. Mareta Wahyuni, M.Pd. tarafından 12 Aralık 2025 tarihinde Jakarta'da düzenlenen bir BRIN etkinliğinde detaylıca açıklandı. Bu yeni yapı, erken yaşta sağlam bir temel oluşturmanın gelecekteki başarı için kritik bir yatırım olduğu ilkesine dayanmaktadır. Endonezya, dünyanın en büyük Müslüman nüfusuna sahip ülkesi olması bağlamında, din eğitimi de anaokulundan üniversiteye kadar hem devlet hem de özel okullarda zorunlu bir unsur olarak yer almaktadır.

Kemendikbudristek tarafından 2021 yılında yapılan bir araştırma, PAUD'a katılan çocukların %78'inin, katılmayan çocuklara kıyasla daha iyi bir hazırlık sergilediğini ortaya koymuştur. Bu bulgu, UNICEF ve Bappenas'ın 2020 yılı verileriyle de desteklenmektedir; bu verilere göre kırsal bölgelerdeki PAUD öğrencileri, ilköğretime %1.8 daha hazırlıklı başlamıştır. Mareta Wahyuni, erken çocukluk gelişiminin önemini vurgularken, BRIN temsilcileri karakter gelişimini ve sağlam temel düşünce yapısının, yani 'okul düşüncesinin' tesis edilmesinin altını çizmiştir. Bu veriler, erken eğitimin akademik faydaların yanı sıra yapısal ve karakter odaklı katkılar sağladığını göstermektedir.

2025 uygulaması öncesinde karşılaşılan zorluklar arasında, 17.803 köyde PAUD tesisi eksikliği ve öğretmen niteliklerindeki eşitsizlikler bulunmaktadır. Öğretmenlerin büyük bir kısmının asgari S1/D4 lisans derecesine sahip olmaması, kaliteyi sürdürme konusunda önemli bir engel teşkil etmektedir. Yerel yönetimlerin kaynak edinme konusundaki zorlukları, bu tür geniş çaplı altyapısal iyileştirmelerin hızını etkileyebilir; zira bazı çalışmalar, kurumsal kapasitesi zayıf olan belediyelerin, dış kaynaklardan yeterince faydalanamadığını göstermektedir.

Hükümetin stratejisi, erişimi genişletmek, kaliteyi artırmak ve yönetişimi güçlendirmek suretiyle tüm Endonezyalı çocuklar için nitelikli eğitime ulaşmayı hedeflemektedir. Bu genişletilmiş zorunlu eğitim çerçevesi, Endonezya'nın eğitim sisteminde köklü bir paradigma değişimini temsil etmektedir. 12 yıllık zorunlu eğitim uygulamasından 13 yıla geçiş, erken müdahalenin kritik rolünü ulusal bir politika düzeyine taşımaktadır. Bu hamle, ülkenin 2045 vizyonuna ulaşmasında kritik bir kilometre taşı olarak değerlendirilmektedir.