Project 'Symphony Masala': Bollywood-klassiekers krijgen een universele symfonische taal

De ondernemingen Juju Productions en Saregama India Ltd. hebben het startschot gegeven voor de wereldwijde lancering van het project 'Symphony Masala'. Dit initiatief behelst de bewerking van iconische Bollywood-composities voor uitvoering door volwaardige westerse symfonieorkesten. De bijbehorende videoserie zal op 14 december 2025 in première gaan op het officiële kanaal van Saregama. Dit grensoverschrijdende culturele project streeft ernaar de Indiase melodieën te integreren in westerse concertzalen middels een toegankelijk en universeel format. Dit sluit naadloos aan bij de visie van Anuradha Juju Palakurty, de oprichtster van Juju Productions, die streeft naar muzikale culturele verbinding.

De kern van deze muzikale collectie wordt gevormd door een unieke samenstelling van artiesten en makers. De vocale leiding ligt in handen van Anuradha Juju Palakurty en Mithilesh Patankar, die worden begeleid door het Budapest Scoring Orchestra onder leiding van dirigent Péter Illényi. De partituren zijn tot stand gekomen dankzij een internationaal team van arrangeurs, waaronder DJ Sparr, Neville Franco, Kamlesh Bhadkamkar, Ishaan Chhabra, Bala Ji, en de inmiddels overleden Bappi Lahiri. De mixage en mastering werden verzorgd door geluidstechnicus Vijay Dayal, die meer dan twintig jaar ervaring meebrengt, onder andere opgedaan bij YRF Studios.

Een cruciaal methodologisch kenmerk van 'Symphony Masala' is de bewuste keuze om traditionele Indiase instrumenten, zoals de tabla of sitar, uit de arrangementen weg te laten. Deze aanpak creëert een universele uitvoeringsblauwdruk. Dit stelt musici wereldwijd in staat – van schoolensembles tot professionele orkesten – om het materiaal accuraat te interpreteren, ongeacht hun eerdere affiniteit met het genre.

Dit project bouwt voort op de ideeën die eerder werden gepresenteerd tijdens liveoptredens, waaronder uitvoeringen in 2023 en een presentatie in 2025 met de Chicago Sinfonietta onder leiding van dirigent Roger Kalia. De betrokkenheid van Bappi Lahiri, een pionier van de Indiase discobeats, verbindt het project met het gouden tijdperk van de Bollywood-muziek uit de jaren tachtig en negentig. Anuradha Palakurty, de eerste artieste uit de VS die de Radio Mirchi Award voor 'Beste Onafhankelijke Song' ontving, benadrukt dat het doel was om de Indiase melodie toegankelijk te maken voor een westers publiek via de orkestvorm, geworteld in diep muzikaal respect.

Wanneer Bollywood een partituur voor de wereld wordt

Het heeft iets heel symbolisch dat Bollywoodmuziek, die altijd verweven was met film en straatgeluid, nu als een pure partituur de wereld intreedt. Zonder dans, zonder uitbundige kostuums, en zelfs zonder tabla of sitar – enkel het orkest, de noten en de stem.

Symphony Masala klinkt als een experiment, maar is in essentie een zachte revolutie: iconische melodieën die een hele filmische periode definieerden, zijn nu zo uitgeschreven voor het symfonieorkest dat elke ensemble, van schoolorkest tot filharmonie, ze kan spelen. Bollywood wordt zo minder 'exotisch' en transformeert in een taal die moeiteloos gesproken wordt in Boedapest, Chicago of enig stadsorkest in Europa.

Het weglaten van de traditionele Indiase instrumenten is hier geen afwijzing van de wortels, maar eerder een gebaar van vertrouwen: de Indiase melodie is inherent sterk genoeg om een volledige vertaling naar de westerse orkestrale taal te weerstaan.

De ritmische en intonatieherinneringen van de tabla en sitar zijn niet vergeten; ze zijn overgeheveld naar de percussie, de strijkers en het koper. Het is alsof het orkest het Bollywood-timbre heeft aangetrokken en verklaart: 'Dit is nu ook ons verhaal.'

Een belangrijk detail zijn de namen binnen het project. De aanwezigheid van Bappi Lahiri verbindt Symphony Masala met de gloriedagen van de Bollywood-disco uit de jaren tachtig en negentig. De stem van Anuradha Juju Palakurty, die zowel in India als de VS erkenning heeft gekregen, fungeert als de brug die deze muziek letterlijk over de oceaan brengt: van de wereld van soundtracks naar die van symfonieën.

• In een academische zaal,

Uiteindelijk resulteert dit niet alleen in een cross-cultureel product, maar in een nieuwe orkestrale 'omhulsel' voor collectief geheugen. Dezelfde nummers die ooit uit bioscoopzalen en cassettedecks klonken, kunnen nu op deze podia klinken. Dit draagt een warme boodschap uit: muziek die ontstond als de stem van één filmtaal, wordt nu materiaal voor een gedeelde symfonische conversatie – alsof de cultuuriconen eindelijk een paspoort voor wereldburgerschap hebben ontvangen.

In het licht van deze symfonische vertaling komen de woorden van Beethoven naar boven over de taak van muziek om uit te drukken wat niet gezegd kan worden en mensen dichter bij elkaar te brengen. Hier zien we hetzelfde: dezelfde Bollywood-thema's, door miljoenen beleefd in bioscopen en op straat, betreden nu de akoestiek van de filharmonieën, waardoor de wereld iets minder gesegmenteerd wordt in 'wij' en 'zij'.

Men zou kunnen stellen dat Symphony Masala een nieuwe brug toevoegt aan het klanklandschap van de planeet – een brug niet tussen genres, maar tussen de herinneringen van volkeren. Waar Mozart ooit stelde dat muziek 'sommigen moet verrukken en velen moet raken', is dit precies zo'n geval: voor sommigen is het simpelweg prachtige orkestmuziek, voor anderen is het een plotseling gevoel van thuiskomen in een Europese zaal. Beide ervaringen zijn de waarheid van dezelfde muziek.