Obiekt międzygwiazdowy 3I/Atlas uwalnia prekursory życia w miarę oddalania się od Słońca

Astrochemicy z amerykańskiej Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) potwierdzili, że obiekt międzygwiazdowy 3I/Atlas, trzeci zarejestrowany gość z przestrzeni międzygwiezdnej, aktywnie emituje fundamentalne związki chemiczne kluczowe dla abiogenezy. Dzieje się to w miarę, jak oddala się on od naszego Układu Słonecznego po minięciu peryhelium 29 października 2025 roku.

Przeprowadzone w trakcie 2025 roku obserwacje dostarczyły empirycznych dowodów dla teorii astrobiologicznych, zwłaszcza tych dotyczących panspermii. Obserwatorium Atacama (ALMA) w Chile odegrało kluczową rolę w gromadzeniu szczegółowych danych spektroskopowych. Analiza, którą przeprowadził zespół NASA pod kierownictwem doktora Martina Cordinera z Centrum Lotów Kosmicznych imienia Goddarda, ujawniła nietypowo wysokie stężenia dwóch prekursorów życia: cyjanowodoru (HCN) oraz metanolu (CH3OH) w komecie. Metanol stanowi około ośmiu procent całkowitej masy ulatniających się substancji, co jest wartością niemal czterokrotnie wyższą niż poziomy notowane u komet rodzimych dla naszego systemu planetarnego. Cyjanowodór jest uwalniany z kamienistego jądra w tempie od 250 do 500 gramów na sekundę.

Obiekt 3I/Atlas został po raz pierwszy wykryty 1 lipca 2025 roku przez system teleskopów ATLAS. Jego peryhelium, czyli punkt najbliższy Słońcu, minął 29 października 2025 roku. Doktor Cordiner doszedł do wniosku, że tak intensywna produkcja metanolu sugeruje, iż osiągnięcie wysokiego stopnia złożoności chemicznej było prawdopodobnie niemożliwe bez jego wcześniejszego powstawania. To z kolei wzmacnia hipotezę, że obiekty pokroju 3I/Atlas mogły zainicjować powstanie życia na Ziemi miliardy lat temu. Stosunek metanolu do kwasu cyjanowodorowego, według danych ALMA, wynosi 124 do 79 w różnych odległościach od Słońca, co przewyższa wskaźniki większości komet Układu Słonecznego, ustępując jedynie komecie C/2016 R2 (PanSTARRS).

Astrophysyk z Uniwersytetu Harvarda, Avi Loeb, zaproponował interpretację łączącą skład chemiczny z jego teorią ukierunkowanej panspermii. Zasugerował on „przyjazną naturę” obiektu, opartą na nienaturalnie wysokim stosunku metanolu do cyjanowodoru. Jednocześnie Loeb zwrócił uwagę na utrzymujące się anomalie, takie jak siedem dżetów wydobywających się z powierzchni. Stwierdził, że naturalna kometa nie dysponuje wystarczającą powierzchnią, aby wygenerować obserwowany masowy strumień tych dżetów.

Obiekt 3I/Atlas charakteryzuje się hiperbolicznym mimośrodem orbity wynoszącym 6,139, co jednoznacznie potwierdza jego pochodzenie spoza naszego systemu. Szacuje się, że mógł on przemierzać dysk Drogi Mlecznej przez okres od 7 do 11 miliardów lat. Maksymalne zbliżenie do Ziemi zaplanowano na 19 grudnia 2025 roku, kiedy to odległość wyniesie około 270 milionów kilometrów (1,8 jednostki astronomicznej). Mimo to kometa będzie zbyt słaba, by dostrzec ją gołym okiem (magnituda wizualna około +14,75m). Europejska sonda JUICE dostarczy dodatkowych danych po minięciu peryhelium 4 listopada 2025 roku, a amerykańska sonda Juno zbliży się do niej 16 marca 2026 roku. Społeczność naukowa, w tym zespół Nathana Rota z Centrum Goddarda, kontynuuje analizę zebranych informacji, próbując ustalić, czy te cechy chemiczne są efektem promieniowania galaktycznego, czy też wskazują na inne, nieznane procesy. Opuszczając Układ Słoneczny z prędkością około 58 km/s, 3I/Atlas stanowi unikalną okazję do badania chemii systemów egzoplanetarnych.