NASA Planetaire Wetenschapper Stelt Komeet Voor als Wetenschappelijke Verklaring voor de Ster van Bethlehem

Een recente analyse van het historische astronomische fenomeen dat bekendstaat als de 'Ster van Bethlehem' heeft een nieuwe wetenschappelijke onderbouwing gekregen, dankzij het werk van een planetaire wetenschapper van NASA. Dit verschijnsel, zoals beschreven in het Evangelie volgens Matteüs, vormt al lange tijd een raadsel voor astronomen. De traditionele verklaringen schieten tekort, aangezien geen enkele bekende ster of planeet stationair boven een vast punt lijkt te blijven staan, gezien de rotatie van de Aarde. Eerdere theorieën, zoals planetaire conjuncties of supernova-uitbarstingen, konden het cruciale aspect van 'stilstaan' niet bevredigend verklaren.

De nu voorgestelde hypothese richt zich op een komeet die is vastgelegd in oude Chinese kronieken uit de Han-dynastie, specifiek uit het jaar 5 voor Christus. Dit hemellichaam, destijds aangeduid als de 'Bezemster' (Broom Star), bleef meer dan 70 dagen zichtbaar aan de hemel. Dr. Mark Matney, een planetaire wetenschapper van NASA's Johnson Space Center en hoofd van de afdeling Ruimtepuin Modelleringsprogramma, presenteerde zijn bevindingen op 3 december 2025 in het 'Journal of the British Astronomical Association'. Matney betoogt dat deze komeet de eerste astronomische kandidaat is waarvan de schijnbare beweging perfect overeenkomt met de beschrijving in Matteüs.

Het cruciale rekenpunt betreft de nauwe nadering van de komeet tot de Aarde in juni van 5 v.Chr. Berekeningen wijzen uit dat deze passage mogelijk plaatsvond op een afstand van slechts 390.000 kilometer, vergelijkbaar met de afstand tot onze Maan. De baanmodellering, afgestemd op de Chinese waarnemingen, toonde aan dat op 7 juni 5 v.Chr., rond 22:00 uur lokale tijd, de komeet een 'translatie geosynchrone beweging' kon vertonen. Op dat moment compenseerde de snelheid van het object vrijwel volledig de rotatie van de Aarde, wat de illusie wekte dat de komeet 'stilstond' boven Bethlehem. Matney merkte op dat zo'n ongebruikelijke beweging overdag zichtbaar had kunnen zijn, de tijd dat mensen traditioneel reisden, waardoor de komeet fungeerde als een leidende ster voor de Wijzen die vanuit Jeruzalem naar het zuiden trokken.

De historische context plaatst het vermeende evenement binnen de traditionele geboortedata van Jezus, die historici doorgaans situeren tussen 6 en 5 v.Chr., mede omdat Herodes de Grote, die in het verhaal wordt genoemd, in 4 v.Chr. overleed. Chinese verslagen, met name de 'Verhandeling over Astronomie' in volume 26 van het 'Boek van Han', specificeren dat de komeet verscheen in de tweede maand van het tweede jaar van de Jianping-periode, wat overeenkomt met de periode tussen 9 maart en 6 april 5 v.Chr. Het feit dat het object meer dan 70 dagen zichtbaar was, bevestigt de uitzonderlijke helderheid. In de oude astrologie werden kometen vaak gezien als voorbodes van belangrijke gebeurtenissen, inclusief de geboorte van vorsten, wat dit fenomeen een gewichtig teken maakte voor de astroloog-Wijzen.

Het onderzoek van Mark Matney vertegenwoordigt een belangrijke methodologische sprong voorwaarts in de historische astronomie, aangezien het moderne computationele technieken inzet om oude waarnemingen te modelleren. De kracht van deze theorie ligt in haar vermogen om dat specifieke, ongebruikelijke detail – de schijnbare stilstand – te accommoderen, iets wat eerdere modellen niet konden oplossen. Desondanks blijft de analyse afhankelijk van de interpretatie van de oude Chinese teksten en de precisie van de baanreconstructie. Astrofysicus Christian Theis heeft naar aanleiding hiervan een lezing gepland op 18 december 2025, getiteld 'De Ster van Bethlehem vanuit Astronomisch Perspectief', in het Planetarium Mannheim. Hoewel de kandidaat overtuigend is, benadrukken de onderzoeksdocumenten dat een absolute bewijslevering onmogelijk is, daar het afhangt van interpretatie.

Toch biedt Matney's werk de eerste wetenschappelijk plausibele verklaring die alle facetten van de evangelische beschrijving omvat. De bevindingen wijzen ook op een toekomstig astronomisch aspect: de komeet zal naar verwachting terugkeren naar een positie dicht bij de Zon op 10 januari 2026, wanneer de Aarde zich tussen de Zon en de reuzenplaneet bevindt, wat een significant lichteffect kan veroorzaken. De betekenis van deze ontdekking ligt dus in de grote stap richting het ontrafelen van een astronomisch mysterie, eerder dan in een definitieve historische bevestiging.