Kutuplarda Isınma, Kutup Ayılarının DNA'sında Hızlı Değişimleri Tetikliyor

Son bilimsel araştırmalar, artan sıcaklıklar ile kutup ayılarının DNA'sında meydana gelen değişimler arasında önemli bir bağlantı olduğunu ortaya koydu; bu durum, zorlu çevre koşullarında potansiyel bir hayatta kalma mekanizmasına işaret ediyor. Birleşik Krallık'taki Doğu Anglia Üniversitesi (UEA) bilim insanları, bu bulguların, kutup ayılarının ısınan bir dünyada nasıl var olabileceğine dair hayati bilgiler sunduğunu ve en savunmasız grupların belirlenmesine yardımcı olacağını belirtiyor. Bu keşif, türün uzun vadeli geleceği için küresel sıcaklık artışlarını sınırlamaya yönelik çabaların sürmesinin elzem olduğu uyarısıyla birlikte geliyor.

Çalışma, Grönland'ın güneydoğusundaki daha sıcak ve daha az buzlu bölgede yaşayan ayılara odaklanarak, genomun küçük, hareketli parçaları olan ve diğer genlerin işleyişini etkileyebilen 'atlayan genler'in (transpozonlar) aktivitesini inceledi. Doğu Anglia Üniversitesi'nden baş araştırmacı Dr. Alice Godden, güneydoğu ayılarının DNA'sında bu atlayan genlerin aktivitesinde belirgin bir artış gözlemlediğini kaydetti. Bu durum, eriyen deniz buzlarına karşı hızlı bir DNA yeniden yazımının bir hayatta kalma mekanizması olabileceğini düşündürüyor.

Araştırmacılar, bu genetik adaptasyonun umut verse de, türün uzun vadeli varlığı için sıcaklık artışlarını sınırlamaya yönelik küresel çabaların kritik olmaya devam ettiğini vurguluyor. Çalışma, Grönland'ın kuzeydoğusundaki on iki ayı ile güneydoğusundaki beş ayı popülasyonundan alınan kan örneklerini analiz etti ve bu bölgelerdeki sıcaklıklarla atlayan genlerin aktivitesi arasındaki ilişkiyi inceledi. Kuzeydoğu Grönland'daki sıcaklıklar daha soğuk ve daha az değişken iken, güneydoğudaki ortamın önemli ölçüde daha sıcak ve daha az buzlu olduğu tespit edildi; bu da tür için öngörülen gelecekteki koşullara benzer zorluklar yaratıyor.

RNA dizileme tekniği kullanılarak gerçekleştirilen analizler, yağ işleme ile bağlantılı gen ifadesi alanlarında da değişiklikler olduğunu doğruladı. Bu, güneydoğu ayılarının, kuzey popülasyonlarının esas olarak yağ bazlı fok diyetlerine kıyasla, daha zorlu bitki bazlı diyetlere yavaş yavaş adapte olabileceğini gösteriyor. Bu bulgu, yükselen sıcaklıkları vahşi bir memeli türünde değişen DNA ile doğrudan ilişkilendiren ilk çalışma olma özelliğini taşıyor.

Güney-Doğu Grönland'daki (SEG) izole koloni, deniz buzunun büyük ölçüde azaldığı kutup ayılarının gelecekteki ortamlarına benzer daha sıcak bir iklim kuşağında yaşıyor; bu da bu popülasyonu özellikle önemli kılıyor. Bu adaptasyon mekanizması umut ışığı sunsa da, türün genel olarak ciddi tehlike altında olduğu unutulmamalıdır; zira kutup ayılarının üçte ikisinden fazlasının 2050 yılına kadar yok olacağı ve yüzyılın sonunda ise tamamen yok olacağı tahmin ediliyor. Dr. Godden, bu bulgunun, Grönland'ın en sıcak bölgesindeki benzersiz bir kutup ayısı grubunun, eriyen deniz buzuna karşı bir hayatta kalma mekanizması olarak kendi DNA'larını hızla yeniden yazdığını ilk kez gösterdiğini belirtti.

Batı Hudson Körfezi'ndeki kutup ayıları, 1960'lardan bu yana her bir derece ısınma için biyolojik olarak bir yıl daha hızlı yaşlanmış olarak bulunmuştur. Bu bulgular, genetik adaptasyonun bir yandan devam ederken, diğer yandan çevresel stresin fizyolojik maliyetlerinin türün genel uyum potansiyelini aşabileceği uyarısını taşımaktadır.