Strategische Koerswijziging van de Trump-regering: Van Betaalbaarheid naar Economische Overvloed te midden van Sectorale Crises

Eind 2025 voerde de regering van President Donald Trump een opvallende strategische verschuiving door in haar economische retoriek. De focus verschoof van de dringende kwestie van betaalbare prijzen naar het ambitieuzere doel van economische ‘overvloed’. Deze nieuwe denkwijze, die de beleidsvorming en het politieke discours tot begin 2026 bepaalde, was gebaseerd op de overtuiging dat versnelde groei, gevoed door productiviteitswinsten – met name door de revolutie in kunstmatige intelligentie (AI) – het aanbod van goederen en diensten op natuurlijke wijze zou vergroten.

Om dit concept te realiseren, pleitte de regering voor het wegnemen van regelgevende hindernissen. Dit sluit naadloos aan bij het bredere ‘America: AI Action Plan’, dat op 23 juli 2025 werd gepresenteerd. Dit plan riep op tot verregaande deregulering om innovatie op het gebied van AI te versnellen. Het idee was dat minder bureaucratie de motor van de economie zou zijn.

Ondanks deze macro-economische draai bleven de politieke strijdpunten bestaan rond het waarborgen van betaalbaarheid in drie cruciale sectoren voor consumenten: gezondheidszorg, huisvesting en energie. Binnen de gezondheidszorg draaide het debat om het vergroten van het aanbod door de duur van medische opleidingen te verkorten en de bevoegdheden van verpleegkundigen en physician assistants uit te breiden met behulp van AI. Tegelijkertijd stond het Ministerie van Justitie (DOJ) onder druk om strenger toezicht te houden op fusies. Grote werkgevers voorspelden voor 2025 een stijging van de zorgkosten tussen de 7% en 8%.

De huisvestingscrisis, gekenmerkt door een chronisch tekort aan aanbod, stimuleerde federale inspanningen voor hervormingen op lokaal niveau. In de Senaat werd de tweeledige wet ‘ROAD to Housing Act of 2025’ aangenomen, gepromoot door senatoren Tim Scott en Elizabeth Warren. Deze wet wordt beschouwd als de meest omvattende huisvestingswetgeving sinds de Grote Recessie. Het moedigt lokale hervormingen in grondgebruik aan, inclusief maatregelen om de bouw te versnellen en regelgevende drempels te verlagen. De federale stimulansen weerspiegelen acties op staatsniveau, zoals de wijzigingen in de grondwetswetten van Montana in 2025, die parkeerverplichtingen vereenvoudigden en fabrieksmatig gebouwde woningen gelijkstelden aan reguliere wooneenheden.

De energiesector vormde een ander spanningspunt, aangezien de stijgende energieprijzen in bepaalde regio’s botsten met het algemene narratief van de regering over lagere energiekosten. In New Jersey bijvoorbeeld, stegen de energierekeningen vanaf juni 2025 met wel 20%, een ontwikkeling die werd toegeschreven aan de toenemende vraag van AI-datacenters. In het Huis van Afgevaardigden werden concurrerende strategieën besproken om de energieprijsstijgingen tegen te gaan. Republikeinen bepleitten maatregelen voor energie-efficiëntie, terwijl Democraten wezen op het risico dat dergelijke maatregelen de maandelijkse rekeningen van consumenten juist zouden verhogen.

Spreker van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson had eerder al aangegeven dat de uitvoering van de ‘betaalbaarheidsagenda’ ‘zeer complex’ zou zijn en tijd zou vergen. Hij verwachtte pas begin 2026 tastbare resultaten van belastingverlagingen. Dit benadrukte de kloof tussen de overvloedsstrategie en de onmiddellijke behoeften van de consument. Tegelijkertijd, te midden van politieke debatten zoals de bespreking in het Huis op 21 november 2025 over de ‘betaalbaarheidscrisis’, bleef de levensstandaard een dominante politieke factor.

Kortom, de economische strategie gericht op overvloed door middel van deregulering en AI staat voor de uitdaging om tegelijkertijd hardnekkige betaalbaarheidsproblemen aan te pakken. Terwijl de regering-Trump streeft naar dominantie op AI-gebied via een agressief plan dat regulering minimaliseert, waarschuwen critici, zoals de American Civil Liberties Union, voor het risico dat burgerrechten hierbij over het hoofd worden gezien. De balans vinden tussen innovatie en directe consumentenbescherming blijft de kern van de politieke uitdaging.