Chiny pracują nad pierwszym autonomicznym, mobilnym sztucznym „wyspą” do badań głębinowych i projekcji strategicznej

Chińska Republika Ludowa realizuje ambitny projekt budowy pierwszej na świecie w pełni autonomicznej, mobilnej sztucznej wyspy. Oficjalnie obiekt ten nosi nazwę Deep-Sea All-Weather Resident Floating Research Facility. Opracowanie tej potężnej, dwukadłubowej platformy zostało wpisane w ramy Czternastego Pięcioletniego Planu ChRL, obejmującego lata 2021–2025. Przewidywany termin oddania obiektu do użytku operacyjnego to rok 2028. Ta data nadaje projektowi szczególnej wagi w kontekście obecnej sytuacji geopolitycznej, zwłaszcza na Morzu Południowochińskim.

Głównym zamierzeniem jest stworzenie w pełni samowystarczalnej, pływającej placówki badawczej. Ma ona umożliwiać długotrwały pobyt załogi w celu prowadzenia zaawansowanych badań głębinowych oraz testów w odległych rejonach o trudnych warunkach klimatycznych. Platforma została zaprojektowana do całorocznej pracy, zachowując stabilność nawet w obliczu ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak tropikalne cyklony. Co więcej, innowacyjne zastosowanie metamateriałów ma zapewnić jej odporność nawet na skutki uderzeń nuklearnych.

Poza czysto naukowymi zadaniami, projekt ten ma wyraźne znaczenie strategiczne. Pozwala Chinom na rozszerzenie zdolności do szybkiego operacyjnego rozmieszczenia sił i środków na odległych, a nierzadko spornych akwenach morskich. W efekcie wzmacnia to krajową infrastrukturę morską i umacnia pozycję Pekinu w globalnym wyścigu o dominację oceaniczną.

Parametry konstrukcyjne platformy świadczą o zaawansowanym stopniu inżynieryjnego dopracowania, skupionego na maksymalnej samowystarczalności i zdolności do przetrwania. Wyporność obiektu ma wynieść 78 000 ton, co jest porównywalne z najnowszym chińskim lotniskowcem „Fujian”, którego pełna wyporność szacowana jest na około 80 000 ton. Konstrukcja ta została zaprojektowana tak, aby utrzymać przy życiu 238 członków załogi przez okres czterech miesięcy bez konieczności uzupełniania zapasów z lądu. Kluczowym elementem jest zastosowanie paneli warstwowych wykonanych z metamateriałów. Jak donoszą badacze z Chinese Journal of Ship Research, materiały te są zdolne do absorbowania i rozpraszania energii powstałej w wyniku eksplozji jądrowej. Ta technologia, w połączeniu z konstrukcją półzanurzalną gwarantującą odporność na cyklony, podkreśla wielofunkcyjny charakter tej jednostki.

Mobilność stanowi fundamentalny aspekt funkcjonalności, odróżniający tę „wyspę” od tradycyjnych, stacjonarnych baz badawczych. Platforma jest w stanie osiągnąć prędkość przelotową do 15 węzłów. Umożliwia to błyskawiczne przemieszczanie grup naukowych i sprzętu w rejony zainteresowania – czy to w celu prowadzenia obserwacji głębinowych, testowania technologii morskich, czy też oceny potencjału eksploatacji zasobów dna oceanicznego. Za realizację projektu odpowiadają specjaliści z Uniwersytetu Jiao Tong w Szanghaju, współpracujący ściśle z inżynierami z China State Shipbuilding Corporation.

Międzynarodowi obserwatorzy zwracają uwagę, że choć projekt ma oficjalnie charakter naukowy, stanowi on znaczący krok w rozwoju zaawansowanej infrastruktury morskiej. Zwiększa on chińskie możliwości projekcji siły i obecności w regionach o nieuregulowanym statusie. Zdolność do długotrwałego, autonomicznego działania z dala od baz macierzystych, wsparta deklarowaną odpornością na ekstremalne obciążenia, rodzi pytania o strategiczne wykorzystanie tej pływającej bazy do celów dowodzenia, nadzoru i komunikacji. Projekt ten doskonale ilustruje priorytet, jaki Chiny nadały rozwojowi zaawansowanych zdolności morskich w ramach Czternastego Pięcioletniego Planu, który kładł także nacisk na zwiększenie nakładów na badania i rozwój.

Deep-Sea All-Weather Resident Floating Research Facility, którego uruchomienie planowane jest na 2028 rok, wykracza poza ramy konwencjonalnych misji badawczych. Jego zaawansowane cechy, w tym odporność na fale uderzeniowe i możliwość długotrwałego stacjonowania w strefach klimatycznych o podwyższonym ryzyku, pozycjonują go jako kluczowy element długofalowej strategii morskiej Państwa Środka. Ostatecznie, platforma ta jawi się jako aktywo wielozadaniowe, łączące najnowsze osiągnięcia w dziedzinie inżynierii materiałowej i morskiej, służące zarówno celom naukowym, jak i umacnianiu strategicznej obecności na globalnych wodach.