Astronomen Detecteren Ongekende Massa-Uitstoot van Rode Dwergster StKM 1-1262

Astrofysici hebben voor het eerst een gigantische massa-uitstoot (GME) bevestigd die afkomstig is van een ster buiten ons eigen zonnestelsel. Het object, aangeduid als StKM 1-1262, is een rode dwergster die zich op ongeveer 130 lichtjaar van de Aarde bevindt. Dit baanbrekende nieuws, gedetailleerd gepubliceerd in het toonaangevende tijdschrift Nature, markeert een cruciaal moment in ons begrip van 'ruimteweer' in andere stellaire omgevingen.

De waargenomen GME wordt gecategoriseerd als een stellaire gebeurtenis die een energie-equivalent losliet van een massa-verlies van 5,3 miljoen zonnen per uur. De snelheid waarmee dit materiaal werd uitgestoten, bedroeg maar liefst 2400 kilometer per seconde. Ter vergelijking: zulke extreem snelle gebeurtenissen komen slechts voor bij ongeveer 0,05% van de zonnevlammen van onze eigen Zon, wat neerkomt op ongeveer één op de 2000 GME's van de Zon. De onderzoekers benadrukken dat de intensiteit van deze uitbarsting naar schatting 10.000 tot 100.000 keer krachtiger was dan de sterkste uitbarstingen die de Zon ooit heeft voortgebracht.

Deze wetenschappelijke doorbraak werd mogelijk gemaakt door de ontwikkeling van de Radio- en Infrarood Multiband Spectroscopische Survey (RIMS) methode. Dit instrumentarium werd gecreëerd door onderzoekers van de Sterrenwacht van Parijs, met name Cyril Tasse en Philippe Zarka. Deze techniek stelde hen in staat om Type II radio-emissie op te vangen, afkomstig van de schokgolf. Dit vormt direct bewijs dat het stellaire materiaal de magnetische invloedssfeer van de ster volledig had verlaten en zich in de interplanetaire ruimte begaf.

Aan dit baanbrekende onderzoek werkten ook Harish K. Vedantham en Timothy W. Shimwell mee. Rode dwergen, waartoe StKM 1-1262 behoort – een ster met de helft van de massa van onze Zon – beschikken vaak over significant sterkere magnetische velden dan onze Zon. StKM 1-1262 roteert twintig keer sneller dan de Zon en wordt geschat op een magnetisch veld dat ongeveer 300 keer sterker is. Wetenschappers, waaronder Jo Cullingam van de Universiteit van Amsterdam, stellen dat de detectie van deze Type II radioflits het meest overtuigende directe bewijs is voor het bestaan van GME's buiten ons zonnestelsel.

Dergelijke krachtige uitstootgebeurtenissen vormen een potentiële bedreiging voor nabijgelegen planeten. De onderzoekers wijzen erop dat dit soort erupties kunnen leiden tot de ionisatie en het afstrippen van de atmosfeer van planeten die zich op een te korte baan bevinden. Dit inzicht is van vitaal belang bij het beoordelen van de potentiële bewoonbaarheid van exoplaneten rondom actieve rode dwergen. De volgende stap voor de wetenschappelijke gemeenschap is het dieper onderzoeken van de mechanismen die deze kolossale uitbarstingen bij kleinere sterren genereren en het inschatten van de langetermijngevolgen van hun herhaling voor de omringende planetaire systemen.