Endonezya'da Sosyal Statünün Yeni Göstergesi Olarak 'Yeşil Harcamalar' Tüketimi Tetikliyor

Endonezya'da dikkat çekici bir sosyo-ekonomik değişim yaşanıyor: Ekolojik açıdan temiz ürün ve hizmetlere yapılan harcamalar, yani 'yeşil harcamalar', artık sadece etik bir tercih olmaktan çıkıp belirgin bir sosyal statü göstergesine dönüşüyor. Bu eğilim, küresel sürdürülebilirlik konusundaki artan farkındalığı yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda büyük ölçüde iç tüketime dayalı olan ülkenin ekonomisinde yeni bir tüketim dalgasını da körüklüyor.

Dünyanın en büyük kömür ihracatçısı ve nikel üretiminde lider konumda olan (2023 yılı itibarıyla küresel üretimin %50'sinden fazlasına sahip) Endonezya, aynı zamanda Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerine (SKH) ulaşma arzusunu da dile getiriyor. Bu karmaşık yapı, tüketici davranışını şekillendiriyor; burada 'yeşil' olanın gösterişli tüketimi, başarının yeni bir ölçütü haline geliyor. Ekolojik bilincin prestij olarak algılanmasındaki bu kayma, muhtemelen nüfusun artan kullanılabilir gelirleriyle ve Güneydoğu Asya ekonomileri için 2024 ve 2025 yıllarında yaklaşık %4,7 olarak öngörülen ortalama GSYİH büyüme hızının tipik bir özelliği olan küresel trendlere uyum sağlama arzusuyla ilişkilidir.

Ekolojik ürünlerin gösterişli tüketimi, Endonezyalı tüketicilerin kendilerini toplumun daha varlıklı ve bilgili kesimlerine ait olarak işaretlemelerine olanak tanıyor. Bu süreç, küresel ekonominin merkezinin Doğu'ya kaymasıyla paralellik gösteriyor; McKinsey tahminlerine göre Asya, 2010 ile 2020 yılları arasında küresel GSYİH büyümesinin %52'sini tek başına sağlamıştır. Sonuç olarak, 'yeşil harcamalar' basit bir gider kalemi olarak değil, sosyal sermayeye ve kişisel imaja yapılan bir yatırım olarak konumlanmaktadır.

Endonezya, sıvılaştırılmış doğal gaz ihracatında ilk 10 ülke arasında yer almasına rağmen, hammadde sektöründe önemli bir oyuncu olmaya devam ederken, iç pazarı pahalı ekolojik alternatifleri benimsemeye ve teşvik etmeye hazır bir olgunluk sergiliyor. Yakıt ve pirinç gibi temel mallarda uygulanan devlet fiyat kontrolleri, dolaylı olarak ekolojik ürünlerin premium segmentindeki büyümeyi destekleyen harcanabilir geliri artırmayı hedefliyor. Genel olarak Güneydoğu Asya bölgesinde ikili bir durum gözlemleniyor: Geleneksel enerji kaynaklarına olan talebin artması beklenirken, aynı zamanda alternatif enerjide de kayda değer bir yükseliş kaydediliyor.

Ekolojik ürünlere yönelik bu statü odaklı tüketim kayması, ülkenin mevcut fosil yakıtlara olan önemli bağımlılığına rağmen, ülkenin daha sürdürülebilir bir kalkınma modeline geçiş stratejisinin uzun vadede önemli bir bileşeni olabilir.