Wydatki proekologiczne w Indonezji: nowy wyznacznik statusu społecznego napędza konsumpcję

W Indonezji obserwujemy intrygujący fenomen społeczno-ekonomiczny. Zakup dóbr i usług przyjaznych środowisku, określany mianem „zielonych wydatków”, przestaje być wyłącznie kwestią etycznego wyboru. Transformuje się on w wyraźny wskaźnik statusu społecznego. Ta narastająca tendencja nie tylko odzwierciedla globalne zainteresowanie zrównoważonym rozwojem, ale także dynamicznie podsyca nową falę aktywności konsumenckiej w kraju, którego gospodarka jest w dużej mierze oparta na popycie wewnętrznym.

Indonezja, będąc jednocześnie największym na świecie eksporterem węgla i liderem w wydobyciu niklu – z udziałem w globalnej produkcji przekraczającym 50% na koniec 2023 roku – równolegle deklaruje zaangażowanie w realizację Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDGs). Ten złożony krajobraz kształtuje zachowania konsumentów. Demonstracyjne kupowanie produktów „eko” staje się nową miarą sukcesu. Przesunięcie w percepcji ekologiczności jako synonimu prestiżu jest prawdopodobnie powiązane ze wzrostem dochodów rozporządzalnych obywateli i chęcią dostosowania się do globalnych trendów. Jest to zjawisko charakterystyczne dla gospodarek Azji Południowo-Wschodniej, gdzie prognozowany średni wzrost PKB na lata 2024 i 2025 oscyluje wokół poziomu 4,7%.

Kupowanie ekologicznych towarów w celach demonstracyjnych pozwala indonezyjskim konsumentom sygnalizować przynależność do zamożniejszych i bardziej świadomych grup społecznych. Proces ten rezonuje ze zmianą centrum światowej gospodarki na Wschód. Szacunki McKinsey wskazują, że Azja odpowiadała za 52% wzrostu światowego PKB w dekadzie od 2010 do 2020 roku. W konsekwencji, „zielone wydatki” są pozycjonowane nie jako zwykłe koszty, lecz jako inwestycje w kapitał społeczny oraz wizerunek osobisty.

Mimo że Indonezja pozostaje istotnym graczem na rynku surowców, eksportując między innymi skroplony gaz ziemny (LNG) i plasując się w pierwszej dziesiątce eksporterów, rynek krajowy wykazuje oznaki dojrzałości. Jest on gotowy na przyjmowanie i promowanie droższych, ekologicznych alternatyw. Polityka regulacji cen podstawowych artykułów, takich jak paliwa czy ryż, ma na celu zwiększenie siły nabywczej ludności. Działania te pośrednio sprzyjają rozwojowi segmentu premium ekologicznych produktów. W regionie Azji Południowo-Wschodniej ogólnie obserwujemy pewną dwoistość: z jednej strony oczekuje się wzrostu zapotrzebowania na tradycyjne nośniki energii, z drugiej zaś odnotowuje się wyraźny przyrost inwestycji w energię odnawialną.

Ta ewolucja w kierunku statusowego konsumowania produktów prośrodowiskowych może okazać się kluczowym elementem długoterminowej strategii kraju. Może ona wspierać przejście ku bardziej zrównoważonemu modelowi rozwoju, nawet w obliczu obecnego, silnego uzależnienia od paliw kopalnych. Wzrost świadomości ekologicznej, połączony z aspiracjami społecznymi, kreuje unikalny rynek, który z pewnością będzie kształtował przyszłość indonezyjskiej konsumpcji.