Wioska Bantaragung na Jawie łączy tradycję z ekoturystyką, wspieraną przez Bank Indonezji

Wioska Desa Bantaragung, położona w regionie Majalengka w Zachodniej Jawie, stanowi inspirujący przykład zrównoważonego rozwoju gospodarczego, który czerpie siłę z ekoturystyki. To miejsce, gdzie lokalna tkanka społeczna i naturalne piękno współistnieją w harmonii, oferując odwiedzającym głębsze zrozumienie relacji między człowiekiem a otoczeniem. Krajobraz Bantaragung zachwyca tarasowymi polami ryżowymi, których malowniczość dorównuje najsłynniejszym azjatyckim widokom, a wszystko to w otoczeniu majestatycznych szczytów Mount Jajar Sinapeul i Mount Ciremai.

Lokalna kultura pozostaje żywa i stanowi integralną część oferty turystycznej. Mieszkańcy z dumą prezentują odwiedzającym tradycyjne obrzędy, takie jak rytuał bubur syura oraz ceremonię seba, składaną w Pałacu Cirebon. Te praktyki nie są jedynie eksponatami, lecz autentycznymi wyrazami tożsamości, które pozwalają gościom na chwilę zanurzyć się w rytmie życia społeczności. Kluczowym elementem sukcesu jest zaangażowanie całej wspólnoty, wspierane przez Bank Indonezji z Zachodniej Jawy, co zapewnia, że korzyści płynące z turystyki są sprawiedliwie dystrybuowane, wzmacniając lokalny dobrobyt. Bantaragung, zarządzane wspólnie przez lokalne grupy turystyczne, przedsiębiorców, rolników i władze wiejskie, zyskało uznanie, w tym status „ukrytego raju” oraz nagrody za innowacyjne inicjatywy związane z tworzeniem „cyfrowej wioski”.

Bantaragung aktywnie promuje swoją unikalność poprzez cykliczne wydarzenia. Miesięczny festiwal Pasar Bumi Pakuwon, organizowany w ostatni weekend każdego miesiąca od października 2024 roku, staje się platformą dla lokalnych wytwórców, prezentując ich rękodzieło, produkty rolne, w tym ceniony Beras Organik Pakuwon, oraz tradycyjne potrawy. Wydarzenie to, które do października 2025 roku odbyło się już 13 razy, przyciąga od 1000 do 3300 odwiedzających, generując miesięczny obrót sięgający około 20 milionów rupii. Festiwal jest unikalny, ponieważ transakcje odbywają się za pomocą „benggol” – wymienialnych żetonów z drewna, gdzie jeden żeton jest wart 5000 rupii, co stanowi symbol lokalnej samowystarczalności ekonomicznej.

W szerszym kontekście, tego typu projekty integrujące dziedzictwo kulturowe z zrównoważonymi praktykami w Indonezji odnotowują średnio 15% wyższy wskaźnik retencji turystów w porównaniu do destynacji czysto komercyjnych. Zainteresowanie turystyką opartą na doświadczeniach w regionie Zachodniej Jawy przekłada się na większą gotowość odwiedzających do aktywnego uczestnictwa w lokalnych warsztatach i ceremoniach. To świadome zaangażowanie jest siłą napędową dla zachowania tradycji, a wsparcie Banku Indonezji często obejmuje również edukację finansową mieszkańców, co jest kluczowe dla długoterminowej samowystarczalności społeczności.