Antarktyczny Lód Traci Masę w Bezprecedensowym Tempie, Sygnalizując Punkt Zwrotny Klimatu

Najnowsze badania opublikowane w czasopiśmie „Nature” wskazują na bezprecedensowe tempo utraty lodu na Antarktydzie. Analiza danych ujawnia dramatyczny spadek zasięgu i masy lodu morskiego, który przekracza historyczne wahania naturalne i jest szybszy niż obserwowane w Arktyce. Zjawisko to może być sygnałem osiągnięcia krytycznego punktu zwrotnego w globalnym systemie klimatycznym.

Przyspieszone topnienie antarktycznego lodu ma dalekosiężne konsekwencje dla oceanów. Zmniejszona powierzchnia lodu oznacza mniejsze odbicie promieniowania słonecznego, co prowadzi do intensywniejszego nagrzewania wód oceanicznych. Naukowcy ostrzegają również przed spowolnieniem Antarktycznego Prądu Okołobiegunowego (ACC), najsilniejszego prądu oceanicznego na Ziemi. Topniejąca pokrywa lodowa uwalnia do oceanu duże ilości słodkiej wody, rozcieńczając go i zmniejszając jego gęstość. Ten proces zakłóca cyrkulację głębinową, kluczową dla globalnego transportu ciepła, dwutlenku węgla i składników odżywczych. Niektóre modele sugerują, że ACC może zwolnić nawet o 20-40% do połowy wieku, jeśli emisje gazów cieplarnianych pozostaną na wysokim poziomie. Spowolnienie tego prądu może prowadzić do większej zmienności klimatu, nasilając ekstremalne zjawiska pogodowe w niektórych regionach i osłabiając zdolność oceanów do pochłaniania CO2.

Ekologiczne skutki tych zmian są równie alarmujące. Utrata lodu zagraża unikalnym gatunkom zamieszkującym Antarktydę. Pingwiny cesarskie, których cykl życiowy jest ściśle związany z obecnością lodu morskiego, tracą swoje siedliska i miejsca lęgowe. Szacuje się, że nawet 90% kolonii tego gatunku może wyginąć do końca wieku, jeśli obecne trendy się utrzymają. Krytyczne jest również oddziaływanie na kryla antarktycznego – podstawowe ogniwo łańcucha pokarmowego w regionie. Zmniejszenie zasięgu lodu morskiego, który stanowi zimowe siedlisko dla larw kryla, prowadzi do spadku jego populacji, co bezpośrednio wpływa na przetrwanie pingwinów, fok i ptaków morskich. Niektóre badania wskazują, że populacje pingwinów cesarskich w kluczowych regionach Antarktydy spadły o 22% między 2009 a 2023 rokiem, co jest dwukrotnie większym spadkiem niż wcześniej szacowano.

Eksperci podkreślają, że obserwowane zmiany są nie tylko gwałtowne, ale mogą również uruchamiać mechanizmy samonapędzające się, czyniąc je potencjalnie nieodwracalnymi. Profesor Bishakhdatta Gayen z Uniwersytetu w Melbourne zaznacza, że „ocean jest niezwykle złożony i precyzyjnie zrównoważony. Jeśli jego „silnik” [prąd morski] się zepsuje, może to mieć poważne konsekwencje”. Naukowcy wskazują, że pokrywa lodowa Antarktydy może być mniej odporna na globalne ocieplenie, niż wcześniej sądzono, co zmienia dotychczasowe prognozy dotyczące wzrostu poziomu mórz. W obliczu tych odkryć, pilna potrzeba globalnej redukcji emisji dwutlenku węgla staje się jeszcze bardziej oczywista. Działania podejmowane dzisiaj kształtują przyszłość, w której harmonia z naturalnymi procesami staje się priorytetem.