De Indonesische overheid, via het Ministerie van Milieu en Bosbouw, heeft de beschermingsmaatregelen voor de kritiek bedreigde Mahakam rivierdolfijn, lokaal bekend als de 'pesut', aanzienlijk geïntensiveerd. Deze verhoogde inzet onderstreept het groeiende besef van de onderlinge afhankelijkheid tussen het rivierecosysteem van de Mahakam en de unieke fauna die er leeft. Een recente telling in oktober 2025 wees uit dat de populatie 64 individuen telde, inclusief twee pasgeborenen. Minister Hanif Faisol Nurofiq meldde op dinsdag 28 oktober 2025 dat dit een lichte stijging vertegenwoordigde ten opzichte van de eerdere telling van 62 in juli, wat duidt op een mogelijk positief effect van recente ecologische inspanningen.
De kern van de nieuwe strategie richt zich op het elimineren van de meest directe menselijke verstoringen. In nauwe samenwerking met het Ministerie van Maritieme Zaken en Visserij wordt gewerkt aan het beperken van het transport van steenkool via de vitale zijrivieren van de dolfijnen. De minister stelde voor om kolentransporten te herleiden tot landroutes of de hoofdrivier, aangezien bijna 900 bakken dagelijks de Mahakam doorkruisen, waarvan een deel nog steeds de kleinere waterwegen gebruikt waar de pesut zich ophouden. Eerdere analyses hebben aangetoond dat 73% van de sterfgevallen onder de Mahakam rivierdolfijnen te wijten is aan verstrikt raken in kieuwnetten, wat de urgentie van het aanpakken van menselijke activiteiten benadrukt.
De bedreigingen voor de pesut zijn veelzijdig en omvatten naast aanvaringen met de drukke scheepvaart en visgerei ook vervuiling en illegale vangstmethoden zoals elektro-vissen. De aanwezigheid van kolenopslagplaatsen en de toegenomen sedimentbelasting door palmolieplantages in het stroomgebied hebben het leefgebied van deze genetisch unieke dolfijnen aanzienlijk verslechterd. De Mahakam rivierdolfijn is een van de slechts vijf overgebleven rivierdolfijnsoorten wereldwijd, die allen door de IUCN als Bedreigd of Kritiek Bedreigd zijn geclassificeerd, en is endemisch in de Mahakam Rivier in Oost-Kalimantan, Borneo.
Ter ondersteuning van de beschermingsinspanningen zijn lokale experts en gemeenschapsleden ingezet. Er is een gedetailleerde kartering uitgevoerd van de specifieke gevaren binnen het leefgebied, waarbij ook huishoudelijk afval als een bron van zorg is geïdentificeerd. Deze gecoördineerde aanpak, die ook het integreren van duurzame ontwikkelingsprincipes in de regionale planning omvat, toont een verschuiving naar een meer geïntegreerde visie op het beheer van natuurlijke hulpbronnen. Het welzijn van deze zeldzame wezens wordt nu direct gekoppeld aan de menselijke keuzes met betrekking tot de rivier als levensader en habitat.