Güney Kore, 2025'in başlarında yapay zeka destekli dijital ders kitaplarını eğitim sistemine entegre ederek küresel yapay zeka odaklı eğitim trendlerine uyum sağlama yolunda iddialı bir adım atmıştı. Bu araçlar, kişiselleştirilmiş öğrenme deneyimleri sunmayı ve eğitimdeki eşitsizlikleri azaltmayı hedefliyordu.
Ancak, bu yenilikçi yaklaşım kısa sürede hem ebeveynlerden hem de eğitimcilerden önemli bir dirençle karşılaştı. Ebeveynler, çocuklarının ekran başında geçirdiği sürenin artması ve kişisel verilerin gizliliği konusundaki endişelerini dile getirerek politikanın zorunlu hale getirilmesine karşı çıktı. Eğitimciler ise yapay zekanın öğretmenlik görevlerini otomatikleştirmesi ve potansiyel iş kaybı yaratması endişesini taşıyordu.
Bu yaygın muhalefet ve özellikle veri koruma yasalarına uyum konusundaki endişeler ile Kişisel Bilgilerin Korunması Komisyonu'nun (PIPC) uyarıları gibi teknik ve yasal sorunlar sonucunda, Güney Kore hükümeti Ağustos 2025'te zorunlu yapay zeka ders kitabı politikasından geri adım attı. Yapılan yasal düzenlemelerle yapay zeka kaynakları "eğitim materyalleri" olarak yeniden sınıflandırıldı, resmi ders kitabı statüsü ve buna bağlı finansman kaldırıldı.
Bu karar, özellikle yayıncılık sektöründe büyük bir etki yarattı. Yapay zeka ders kitapları geliştirmeye büyük yatırımlar yapan şirketler, yaklaşık 800 milyar wonluk (yaklaşık 600 milyon ABD doları) yatırımlarının risk altına girmesiyle işten çıkarmalar ve yeniden yapılanma tehdidiyle karşı karşıya kaldı.
Güney Kore'nin bu deneyimi, teknoloji entegrasyonunda aceleci davranmanın ve paydaşların endişelerini yeterince ele almamanın risklerini gözler önüne seriyor. Özellikle ABD gibi benzer adımları değerlendiren ülkeler için bu durum, dikkatli planlama ve kapsamlı bir paydaş katılımının önemini vurgulayan uyarıcı bir örnek teşkil ediyor.
Sektör analistleri, bu geri adımın yapay zekanın eğitimdeki rolünü yeniden değerlendirme fırsatı sunduğunu belirtiyor. Güney Kore'nin mevcut yaklaşımı, yapay zekayı insan eğitiminin yerini alan bir araçtan ziyade, insan etkileşimini ve öğretmenlerin rolünü destekleyen tamamlayıcı bir unsur olarak konumlandırmaya odaklanıyor. Bu yeni yaklaşım, teknoloji ve insan arasındaki dengeyi kurarken etik çerçevelerin ve hibrit modellerin benimsenmesini teşvik ediyor.
Bu süreç, aynı zamanda medya okuryazarlığı ve eleştirel düşünme becerilerinin, hızla gelişen yapay zeka ortamında öğrencileri geleceğe hazırlamak için ne kadar kritik olduğunu da ortaya koyuyor. Güney Kore'nin yaşadığı bu dönüşüm, küresel eğitim topluluğu için temkinli bir uygulama, güçlü geri bildirim mekanizmaları ve yapay zekanın potansiyelinden yararlanırken risklerini en aza indiren dengeli bir yaklaşımın gerekliliğini vurgulayan önemli bir ders niteliğindedir.