Najnowsze analizy próbek z asteroidy Ryugu, zebranych przez japońską sondę Hayabusa2, dostarczyły zaskakujących dowodów na istnienie płynnej wody na jej rodzicielskim ciele ponad miliard lat po jego powstaniu. To odkrycie, opublikowane w czasopiśmie Nature, podważa dotychczasowe przekonania, że aktywność wodna na asteroidach ograniczała się jedynie do najwcześniejszych etapów historii Układu Słonecznego. Badania wykorzystały analizę izotopową lutetu (Lu) i hafnu (Hf) do datowania zdarzenia związanego z przepływem płynów. Wyniki wskazują, że uderzenie w ciało macierzyste Ryugu spowodowało pęknięcia skał i stopienie ukrytego lodu, co umożliwiło przesiąkanie ciekłej wody przez asteroidę. Ta przemiana chemiczna, która miała miejsce znacznie później niż pierwotne formowanie się Układu Słonecznego, sugeruje, że woda mogła być obecna w formie płynnej przez znacznie dłuższy okres, niż dotychczas sądzono.
Odkrycie to ma istotne implikacje dla naszego rozumienia roli asteroid w kształtowaniu wczesnej Ziemi. Sugeruje, że podobne asteroidy mogły dostarczać wodę na naszą planetę przez dłuższy czas, potencjalnie wpływając na formowanie się oceanów i atmosfery. Szacuje się, że asteroidy bogate w węgiel mogły dostarczyć nawet dwu- lub trzykrotnie więcej wody niż przewidywały dotychczasowe modele. Ta perspektywa zmienia nasze postrzeganie warunków początkowych dla systemu wodnego na Ziemi i podkreśla znaczenie asteroid jako kluczowych nośników wody dla młodej planety.
Misja Hayabusa2, realizowana przez Japońską Agencję Eksploracji Kosmosu (JAXA), dostarczyła około 5,4 grama próbek z Ryugu, które powróciły na Ziemię w grudniu 2020 roku. Te cenne materiały, uznawane za jedne z najbardziej prymitywnych w Układzie Słonecznym, pozwoliły naukowcom na przeprowadzenie niezwykle precyzyjnych analiz. Badania te nie tylko ujawniły późny przepływ wody, ale także dostarczyły dowodów na obecność związków organicznych, w tym ponad 20 rodzajów aminokwasów, które są budulcem życia. Te odkrycia podkreślają znaczenie misji zwracających próbki z kosmosu w celu rozwikłania złożonych historii ciał niebieskich i ich roli w ewolucji Układu Słonecznego.
Analiza izotopów lutetu i hafnu, zastosowana do datowania zdarzeń geologicznych, okazała się kluczowa w ustaleniu późnego charakteru przepływu wody. Niespodziewane proporcje tych izotopów wskazywały na procesy, w których woda aktywnie przemieszczała się przez skały, wypłukując lutet. To odkrycie jest nie tylko przełomem w badaniach nad asteroidami, ale także otwiera nowe możliwości w zrozumieniu, jak woda i związki organiczne mogły zostać dostarczone na Ziemię, potencjalnie inicjując procesy prowadzące do powstania życia.