W Mandurii, w regionie Apulia we Włoszech, podczas prac związanych z budową systemów kanalizacyjnych, odkryto starożytny grobowiec komorowy pochodzący z okresu hellenistycznego, datowany na IV wiek p.n.e. Znalezisko to stanowi cenne uzupełnienie wiedzy o praktykach pogrzebowych starożytnych Mesapów, ludu zamieszkującego te tereny.
Grobowiec, zlokalizowany przy ulicy Via Sciglia, składa się z dwóch pomieszczeń. Przedsionek zdobią ślady ciemnoczerwonego tynku z reliefowym białym pasem, a znalezione w nim liczne fragmenty ceramiki, w tym wazy i lampki oliwne, również pochodzą z IV wieku p.n.e. Wejście do głównej komory grobowej wyróżnia bogato zdobiony gzyms, co sugeruje wysoki status społeczny pochowanej osoby. Odkryto także fragmenty dwuskrzydłowych kamiennych drzwi, które pierwotnie zamykały wejście.
Wewnątrz głównej komory grobowej znaleziono pozostałości popiołu kostnego oraz cztery prostokątne kamienne podpory, prawdopodobnie służące jako podstawa dla drewnianego łoża pogrzebowego. Choć sam grobowiec pochodzi z okresu hellenistycznego, odnaleziona w nim rzymska moneta wskazuje, że miejsce to było nadal używane lub odwiedzane w okresie rzymskim. Odkrycie to potwierdza znaczenie archeologiczne Taranto i okolic, historycznie ważnego ośrodka cywilizacji mesapijskiej.
Badania archeologiczne w tym rejonie są kontynuowane, a odkrycia takie jak ten grobowiec pozwalają na głębsze zrozumienie powiązań między lokalnymi tradycjami włoskimi a szerszym światem śródziemnomorskim. Prace archeologiczne prowadzone były pod nadzorem Soprintendenza Archeologia Belle Arti e Paesaggio (ABAP) dla prowincji Brindisi, Lecce i Taranto, a także przez firmę archeologiczną Impact Soc. Coop. Po zakończeniu wykopalisk planowane jest wykonanie fotogrametrycznych badań grobowca w celu stworzenia jego trójwymiarowego modelu cyfrowego.
Współpraca między władzami lokalnymi, takimi jak Dyrekcja Wodociągów Apulii (AQP), a instytucjami kultury pokazuje, że nowoczesny rozwój infrastruktury może iść w parze z ochroną dziedzictwa narodowego. Odnalezione artefakty i struktura grobowca rzucają nowe światło na złożone praktyki pogrzebowe Mesapów, podkreślając ich powiązania z kulturą śródziemnomorską i status społeczny elit. Obszar ten, jak wskazują badania, był rozległym i ustrukturyzowanym sektorem cmentarnym, co potwierdza jego historyczne znaczenie.