Drugi Sztorm Słoneczny Grudnia Wywołał Burzę Klasy G2.3, Omijając Wcześniejsze Prognozy

Wieczorem 10 grudnia 2025 roku Ziemia odnotowała skutki burzy geomagnetycznej sklasyfikowanej jako zdarzenie klasy G2.3, czyli o sile „średniej”. Zjawisko to zostało wywołane przez drugi z koronalnych wyrzutów masy (CME) przewidywanych w tym okresie, które dotarły do planety po opuszczeniu Słońca między 7 a 8 grudnia. To uderzenie nastąpiło po tym, jak analitycy z Laboratoriów Astrofizyki Słonecznej IKI RAN oraz ISF SO RAN koncentrowali swoje analizy na pierwszym wyrzucie, powiązanym z rozbłyskiem M8.1, który zgodnie z pierwotnymi prognozami miał ominąć Ziemię.

Drugie zdarzenie okazało się nieoczekiwanie gęstym i szybkim wyrzutem plazmy, pochodzącym z rozbłysku klasy X1.1, który miał miejsce 8 grudnia. Ten rozbłysk, odnotowany przez NASA jako silny, wywołał jednocześnie zakłócenia radiowe na poziomie R3 (silne) w Australii i Azji Wschodniej. Przybycie tej plazmy spowodowało intensywną reakcję magnetosfery Ziemi, skutkując powstaniem jasnego owalu polarnego. Specjaliści laboratorium astrofizyki słonecznej wskazali, że główny obszar uderzenia objął Skandynawię, choć krawędź obszaru dotkniętego plazmoidem rozciągała się na terytoria, gdzie uformował się owal, w tym na południowo-zachodnie rejony Rosji, a następnie przesunęła się w kierunku Kanady.

Warto odnotować, że prognozowana na 9 grudnia burza, związana z pierwszym wyrzutem, nie zmaterializowała się, co podkreślało nieprzewidywalność pogody kosmicznej w tym miesiącu. Wcześniej, 3 i 4 grudnia, Stany Zjednoczone ostrzegały przed burzą geomagnetyczną klasy G2, będącą efektem koronalnego wyrzutu masy po rozbłysku X1.9 z 1 grudnia. Pomimo siły drugiego uderzenia (G2.3), eksperci sugerują, że uniknięto potężniejszego wpływu, ponieważ Ziemia została jedynie muśnięta krawędzią plazmoidu.

Naukowcy z Laboratoriów Astrofizyki Słonecznej utrzymują, że aktywność słoneczna w grudniu 2025 roku wykazuje nieprzewidywalne zachowanie, częściowo wynikające z zaobserwowania rzadkiego wyrzutu związanego z tak zwanym „ciemnym rozbłyskiem”. Brak odzwierciedlenia trajektorii plazmy z rozbłysku X1.1 w modelach uniemożliwia długoterminowe prognozy pogody kosmicznej. Zgodnie z danymi Laboratorium IKI RAN z 11 grudnia 2025 roku, oczekiwano powrotu sytuacji geomagnetycznej do stanu spokoju, z indeksem Kp wahającym się między 1 a 2.5, co odpowiada „zielonemu” poziomowi aktywności. Ten okres charakteryzuje szczyt 25. cyklu słonecznego, który według prognoz ma osiągnąć maksimum pod koniec 2025 lub na początku 2026 roku.

Dla osób wrażliwych na zmiany pogody kosmicznej, odczuwających ból i zmęczenie od rana, zalecano unikanie nadmiernego stresu fizycznego i emocjonalnego w pierwszej połowie dnia, picie większej ilości wody oraz przestrzeganie reżimu odpoczynku. W kontekście ogólnej aktywności słonecznej, w okresie od 7 do 8 grudnia zaobserwowano lawinę 31 rozbłysków w ciągu doby, przy czym najsilniejszy był X1.1 z regionu AR4298. Równolegle, kometa międzygwiezdna 3I/ATLAS, która w listopadzie 2025 roku wykazała niezwykle wysokie stężenia metanolu i cyjanowodoru, zbliża się do Ziemi; jej maksymalne zbliżenie, zgodnie z danymi NASA, nastąpi 19 grudnia 2025 roku w odległości około 270 milionów kilometrów.