99 milionów lat skamieniałości owada rzuca nowe światło na rolę pluskwiaków w zapylaniu

Edytowane przez: Anulyazolotko Anulyazolotko

Odnaleziony w birmańskim bursztynie, 99-milionletni owad nazwany *Shaykayatcoris michalskii*, rewolucjonizuje nasze rozumienie starożytnego zapylania. Sugeruje to, że pluskwiaki, które obecnie rzadko kojarzone są z zapylaniem, mogły odgrywać znaczącą rolę w tym procesie w erze mezozoicznej. Badania wskazują, że owady te były obecne już w okresie kredy, a ich interakcje z roślinami kwitnącymi mogły być znacznie bardziej powszechne, niż sądzono do tej pory. Okaz pochodzi z wczesnej kredy i został znaleziony w bursztynie z zachodniej Birmy, obszaru izolowanego przez ponad 100 milionów lat, co sprzyjało rozwojowi unikalnej flory i fauny. Bursztyn birmański zapewnia wyjątkową konserwację tych organizmów.

*Shaykayatcoris michalskii* posiada opalizujący egzoszkielet, cechę wcześniej niespotykaną u pluskwiaków z rodziny płaskonogich. Bursztyn zawiera również fragmenty roślin i ziarna pyłku przylegające do ciała owada, co silnie sugeruje jego wizyty u kwiatów i potencjalny udział w zapylaniu. Odkrycie to podważa współczesne postrzeganie ograniczonej roli pluskwiaków w zapylaniu, podkreślając ich szersze zaangażowanie we wcześniejszych etapach ewolucji. Badania te rzucają cenne światło na historię ewolucyjną zapylania i interakcje między owadami a roślinami w okresie kredy.

Naukowcy sugerują, że w miarę ewolucji i dominacji zapylaczy takich jak pszczoły, wiele linii pluskwiaków wycofało się z tej niszy, skupiając się na innych strategiach przetrwania. Zrozumienie starożytnych praktyk zapylania może pomóc w rozwiązaniu obecnych wyzwań ekologicznych, takich jak spadek liczebności współczesnych zapylaczy. Analizując historię ewolucyjną zapylania, naukowcy mogą zdobyć wiedzę o tym, jak gatunki reagowały na zmiany środowiskowe, co może być kluczowe dla wysiłków na rzecz ochrony zapylaczy dzisiaj. Opalizujące ubarwienie owada mogło służyć jako kamuflaż wśród kwiatów, pomagając mu wtopić się w otoczenie, a niekoniecznie jako sygnał ostrzegawczy. Badania nad skamieniałościami, takie jak ta, pomagają nam zrozumieć, jak złożone i dynamiczne były sieci zapylania w przeszłości, co może dostarczyć cennych wskazówek dla współczesnej ochrony przyrody.

Źródła

  • The Grand Junction Daily Sentinel

  • Earth.com

  • EurekAlert!

  • PubMed

Czy znalazłeś błąd lub niedokładność?

Rozważymy Twoje uwagi tak szybko, jak to możliwe.

99 milionów lat skamieniałości owada rzuca... | Gaya One