Na odległej australijskiej Wyspie Bożego Narodzenia (Christmas Island), położonej na Oceanie Indyjskim w pobliżu Jawy, co roku rozgrywa się jedno z najbardziej spektakularnych i masowych zjawisk przyrodniczych na świecie. Jest to zsynchronizowany pochód milionów jaskrawoczerwonych krabów. To wydarzenie, absolutnie endemiczne dla tej wyspy, będącej domem dla gatunku *Gecarcoidea natalis*, sprawia, że krajobraz dosłownie zamienia się w pulsujący, żywy dywan, który pokrywa ląd. W roku 2025 ten coroczny, masowy marsz rozpocznie się, zgodnie z przewidywaniami biologów, pod koniec października. Szczyt tarła, czyli kulminacyjny moment reprodukcyjny, tradycyjnie przypada na połowę listopada, a następnie, w zależności od warunków, powtarza się w połowie grudnia.
Migracja ta stanowi potężny impuls życiowy, napędzany instynktem przetrwania gatunku. Te skorupiaki opuszczają wilgotne lasy, w których spędzają większość czasu, aby dotrzeć do linii brzegowej i tam kontynuować swój ród. Katalizatorem tego wielodniowego, wyczerpującego pochodu jest nadejście pory deszczowej, która aktywuje głęboko zakodowany program wewnętrzny. Na co dzień kraby te, osiągające średnio 20 centymetrów długości, wiodą samotniczy tryb życia, ukrywając się w swoich norach i wychodząc na zewnątrz głównie o zmierzchu. Jednak w okresie rozrodczym pokonują znaczne dystanse, pokrywając swoim pomarańczowo-czerwonym pancerzem drogi, podwórka, a nawet konstrukcje budowlane, stając się nieodłącznym elementem krajobrazu wyspy.
Aby zapewnić niezakłócony przebieg tego naturalnego spektaklu, władze wyspy podejmują znaczące kroki, demonstrując szacunek dla cyklu przyrody. Wzdłuż kluczowych arterii komunikacyjnych wznoszone są specjalne bariery ochronne, a także budowane są naziemne przejścia oraz podziemne tunele. Działania te mają na celu zminimalizowanie strat spowodowanych przez ruch drogowy, który w poprzednich latach, według szacunków, mógł przyczynić się do śmierci nawet miliona osobników. Czerwone kraby są nie tylko wizytówką tego terytorium, ale odgrywają również kluczową rolę ekologiczną jako „leśni sanitariusze”, zajmując się utylizacją opadłych liści i utrzymaniem równowagi w ekosystemie leśnym.
Pomimo majestatu i skali tego zjawiska, populacja krabów mierzy się z poważnymi wyzwaniami, które zagrażają jej stabilności. Naukowcy odnotowują niestety spadek liczebności w ostatnich latach, częściowo wynikający z działalności inwazyjnego gatunku – szalonych żółtych mrówek (crazy yellow ants). Te drapieżne owady stanowią ogromne zagrożenie; według niektórych ostrożnych hipotez, mogły one uśmiercić nawet 20 milionów krabów, co stanowiło katastrofę ekologiczną. Niemniej jednak, dzięki intensywnym wysiłkom zarządczym, mającym na celu kontrolę inwazyjnych mrówek, oraz sprzyjającym warunkom klimatycznym w ostatnich latach, populacja wykazuje wyraźne oznaki regeneracji. Obecnie liczebność krabów zbliża się do historycznych poziomów zarejestrowanych jeszcze w latach 80. XX wieku. Świadczy to o niezwykłej witalności i odporności tego gatunku w obliczu poważnych zewnętrznych zagrożeń środowiskowych.