„Dobry Chłopiec”: Horror widziany oczami psa

Film w reżyserii Bena Leonberga, zatytułowany „Dobry Chłopiec” (oryg. „Good Boy”), prezentuje innowacyjne i świeże podejście do utartych kanonów gatunku horroru. Cała narracja prowadzona jest z perspektywy psa, co stanowi intrygujący i nieoczekiwany zabieg artystyczny. To unikalne ujęcie pozwala widzom przeżywać fabułę poprzez wyostrzone zmysły oraz instynkty zwierzęcia, które pełni rolę nieustraszonego obrońcy.

Światowa premiera kinowa tego obrazu miała miejsce 3 października 2025 roku. Produkcja bardzo szybko zyskała uznanie na ważnych forach filmowych, w tym na festiwalu SXSW w 2025 roku. Krytycy zgodnie podkreślali oryginalność i odwagę reżyserskiego rozwiązania. Co więcej, główny aktor, pies o imieniu Indy, został uhonorowany prestiżową nagrodą „Howl of Fame” za najlepszą rolę psią, co jest ewenementem w świecie kina.

Leonberg wpadł na pomysł tej niezwykłej historii, czerpiąc inspirację ze sceny z kultowego „Ducha” (Poltergeist) z 1982 roku, gdzie to złoty retriever jako pierwszy wyczuwa obecność zjaw. W wywiadzie udzielonym dla Filmmaker Magazine reżyser wyznał: „Zawsze obserwowałem, jak Indy, mój pies, wpatruje się intensywnie w puste kąty albo szczeka na coś, czego nie ma. To jest naprawdę upiorne! Każdy właściciel psa zna to uczucie.” Leonberg doszedł do wniosku, że pies jest idealnym bohaterem dla opowieści grozy, ponieważ jest w stanie dostrzec to, co umyka ludzkiemu wzrokowi. Dodatkowo, jego bezwarunkowa wierność nadaje historii głęboki wymiar emocjonalny i wzruszający. W ten sposób powstał „Good Boy” – film, który umiejętnie łączy element strachu z tematem miłości i oddania wobec zwierząt domowych.

Indy, który jest nowoszkockim retrieverem (Nova Scotia Duck Tolling Retriever), nie jest wytrenowanym aktorem z Hollywoodzkich szkół. Jest to pies rodzinny Leonberga i jego żony, producentki Kari Fisher. Przygotowania do jego roli i samych zdjęć trwały aż trzy lata. Reżyser w rozmowie z Filmmaker Magazine zaznaczył: „Kręciliśmy zaledwie po kilka ujęć dziennie, ponieważ Indy nie jest dla nas aktorem, lecz pełnoprawnym członkiem rodziny.” To podejście wymagało cierpliwości, ale zaowocowało autentycznością na ekranie.

Fabuła koncentruje się na Indym i jego właścicielu Toddzie, którzy przeprowadzają się do odosobnionego wiejskiego domu. Pies natychmiast wyczuwa narastające, niewidzialne niebezpieczeństwo i z determinacją stara się chronić swojego człowieka przed nadciągającą katastrofą. Emocjonalnym rdzeniem filmu jest niezwykle silna więź łącząca Indiego i Todda. Todd zmaga się z chorobą, dom skrywa wiele tajemnic, a Indy jest jedynym, który podejmuje próbę jego ocalenia. Jak słusznie zauważył magazyn The Hollywood Reporter: „Film działa, ponieważ Indy jest gotów poświęcić wszystko dla swojego pana.” Ta bezgraniczna lojalność i motyw oddania stają się osią narracji, poruszając nawet tych widzów, którzy zazwyczaj nie przepadają za horrorami ani za psami.

Wykorzystanie zwierząt jako centralnych postaci w thrillerach nie jest zjawiskiem nowym, jednak w „Dobrym Chłopcu” pies nie jest tylko jednym z bohaterów. Wszystkie wydarzenia są filtrowane i przekazywane wyłącznie przez jego percepcję sensoryczną, co faktycznie przenosi ten gatunek na wyższy poziom. Reżyser Leonberg postawił sobie za cel oddanie sposobu postrzegania świata przez istotę, której zmysły węchu i słuchu nieporównywalnie przewyższają ludzkie. Dzięki temu Indy jest w stanie wychwytywać niepokojące sygnały na długo, zanim staną się one widoczne dla ludzi. Taki zabieg buduje napięcie oparte nie na bezpośrednim szoku wizualnym, lecz na narastającym poczuciu zagrożenia, które emanuje od bezgranicznie kochającego i lojalnego towarzysza życia.