Genre-fusie: Mike Mills en Robert McDuffie zetten dialoog tussen rock en klassiek voort

Op het snijvlak van klassieke muziek, rock en filmische klanken blijven projecten ontstaan die de traditionele grenzen van genres doen vervagen. Een recent voorbeeld hiervan was de samenwerking tussen Mike Mills van R.E.M. en violist Robert McDuffie, die opnieuw de elektrische energie van een rockband combineerden met de expressiviteit van een strijkorkest.

Zij brachten Mills' compositie Concerto for Violin, Rock Band and String Orchestra ten gehore, uitgevoerd door het Macon-Mercer Orchestra onder leiding van Peter Unijan. De avond bevatte ook Brahms' Eerste Symfonie – een weloverwogen contrast dat het hoofddoel van het project benadrukte: academische muziek toegankelijker en levendiger maken voor een breder publiek.

Een Jaar Vol Hoogtepunten voor Beide Musici

Het jaar 2025 was zowel voor Mills als voor McDuffie een periode van significante mijlpalen. Aan het begin van het jaar was Mills betrokken bij de liefdadigheidsrelease Radio Free Europe 2025, samen met Michael Stipe, waarbij nieuwe versies van hun vroege materiaal werden gepresenteerd.

Robert McDuffie, die in 2025 diverse carrièrejubilea vierde, zette zijn internationale activiteiten voort. Zijn agenda omvatte onder andere:

• Het uitvoeren van Philip Glass' Tweede Vioolconcert in Tokio.

McDuffie, winnaar van een Emmy Award in 2023, is al lang een symbool van artistieke synthese. Hij heeft Glass' Tweede Concert wereldwijd meer dan honderd keer gespeeld en verkent voortdurend de grenzen tussen de klassieke en de hedendaagse muziek.

Een Nieuwe Stem Doet Zich Horen: ‘A Storm in a Teacup’

Parallel aan deze ontwikkelingen bereidt de Kroatische pianist en componist Zvezdan Ružić de podiumpremière voor van zijn orkestrale filmproject, getiteld A Storm in a Teacup.

De première staat gepland voor dinsdag 3 februari 2026 in de Vatroslav Lisinski Concertzaal in Zagreb. Het werk ontving al lovende kritieken na een openbare vertoning in Opatija gedurende de zomer van 2025.

Ružić, die wordt beschouwd als een van de meest in het oog springende hedendaagse auteurs op de Kroatische instrumentale scene, omschrijft zijn creatie als een zoektocht naar 'waarheid, imperfectie en rauwe emotie' – een bewuste tegenpool van digitale steriliteit.

🎛 De Totstandkoming van de Muziek

De productie van dit album omvatte bijna duizend afzonderlijke sporen. De opnames werden analoog gemixt in de Wetpoint Studios in Londen door engineer Doca Kaintner, bekend van zijn werk met artiesten als Adele en Paul McCartney. De uiteindelijke mastering vond plaats in de legendarische Capitol Studios in Los Angeles door Robert Vosgien, die eerder met Queen en Iron Maiden werkte.

Ružić benadrukt de diepgang van zijn werk met de woorden:

“Dit is muziek die je niet zomaar beluistert. Je beleeft het.”

Deze fusie van rockinvloeden met de grandeur van het symfonieorkest, zoals geïllustreerd door Mills en McDuffie, en de emotionele diepgang van Ružić's nieuwe werk, tonen aan dat de muzikale horizon zich blijft verbreden, waarbij de luisteraar wordt uitgenodigd om de gevestigde kaders los te laten.