Benedict Cumberbatch verkent Mannelijk Verdriet in de Psychologische Drama 'The Thing with Feathers'

De Britse acteur Benedict Cumberbatch brengt een nieuwe, intense psychologische dramafilm naar de bioscopen: 'The Thing with Feathers'. Dit werk daagt traditionele opvattingen over hoe mannen rouwen uit. De film, geregisseerd door Dylan Southern, is een verfilming van de veelgeprezen debuutnovelle van Max Porter, die oorspronkelijk in 2015 werd gepubliceerd. Met een budget van 6 miljoen dollar duikt de film diep in het complexe en vaak chaotische proces van verliesverwerking, waardoor het zich onderscheidt van meer rechtlijnige vertellingen over rouw.

Cumberbatch vertolkt de rol van een vader die worstelt om het hoofd boven water te houden na het plotselinge overlijden van zijn echtgenote, terwijl hij tegelijkertijd zijn twee jonge zonen, Richard en Henry Boxall, opvoedt. De acteur zette zich in om de kracht te tonen die schuilt in kwetsbaarheid, waarmee hij afstand neemt van machistische stereotypen. Dit sluit naadloos aan bij de thematiek van Porters werk, dat deels gebaseerd is op zijn eigen ervaring met het verlies van zijn vader. De kern van het verhaal draait om de vader, in het scenario simpelweg 'Papa' genoemd, die na de tragische dood van zijn vrouw in een isolement terechtkomt dat leidt tot zijn psychologische desintegratie.

Om deze staat van diep verdriet visueel weer te geven, introduceert de film een surrealistisch element: de Raaf. Deze ongenode gast, ingesproken door David Thewlis, manifesteert zich in hun Londense appartement. De Raaf fungeert tegelijkertijd als een bron van plaag, achtervolging en troost. Max Porter zelf omschreef dit personage als een 'waanzinnige freudiaanse therapeut'. De aanwezigheid van de Raaf is cruciaal voor het verbeelden van de innerlijke strijd van de hoofdpersoon.

Southern, die eerder bekendheid verwierf met zijn documentairewerk, maakte met dit project zijn speelfilmdebuut. Het scenario, geschreven door Southern zelf, behoudt de drieledige structuur van het boek, waarbij de focus ligt op 'Papa', de 'Jongens' en de 'Raaf'. Wel zijn er bepaalde literaire nuances weggelaten, zoals directe verwijzingen naar de poëzie van Ted Hughes. Cumberbatch werkte nauw samen met echte raven voor de scènes waarin de Raaf fysiek aanwezig is als een manifestatie van de rouw. De fysieke vertolking van de Raaf werd verzorgd door acteur Eric Lampert, terwijl Thewlis zijn snerpende stem leende, een stem die rechtstreeks in de 'psychische wond' van de vader lijkt te snijden.

De film ontving in 2024 steun van het British Film Institute (BFI) en beleefde zijn wereldpremière op het Sundance Film Festival op 25 januari 2025. Kort daarna, op 18 februari 2025, werd de film vertoond op het Internationaal Filmfestival van Berlijn. Distributeur Vue Lumière heeft de rechten voor de vertoning in het Verenigd Koninkrijk en Ierland veiliggesteld, met een geplande releasedatum van 21 november 2025. De kritische ontvangst is gemengd; op Metacritic behaalde de film een score van 50 uit 100 op basis van 13 recensies. Hoewel de acteerprestatie van Cumberbatch breed werd geprezen, werd de 'wankele karakterisering' van andere elementen bekritiseerd.

Met een speelduur van 104 minuten streeft de film ernaar te laten zien dat rouw geen lineair pad volgt. Door gebruik te maken van surrealistische beelden probeert 'The Thing with Feathers' het versplinterde bewustzijn van de hoofdpersoon te illustreren. Deze aanpak plaatst de film in het gezelschap van andere grensverleggende werken over verlies, zoals 'Don't Look Now' en 'Solaris', en biedt een frisse, zij het soms ongemakkelijke, kijk op een universeel menselijk thema.