Een recente studie, gepubliceerd in *Nature Geoscience* in augustus 2025, heeft nieuwe inzichten onthuld in de rol van oud grondwater onder de zeebodem en de interactie ervan met ijskappen en zeespiegelstijging tijdens eerdere klimaatveranderingen. Dit fossiele grondwater, dat meer dan 11.700 jaar geleden in de grond sijpelde, is een belangrijke zoetwaterbron die kwetsbaar is voor vervuiling en verzilting. Onderzoekers van de Universiteit van Stockholm, samen met wetenschappers uit Noorwegen, Polen en Duitsland, hebben vloeistofmonsters van de zeebodem voor de noordelijke Noorse kust geanalyseerd. Ze ontdekten verzoet grondwater dat uit de zeebodem opkwam op een diepte van 760 meter.
De analyse van het radiokoolstofgehalte van het grondwater, een indicator van het laatste contact met de atmosfeer, leverde een precieze datering op. De studie toonde aan dat de samenstelling van het grondwater veranderde na de terugtrekking van de Scandinavische ijskap. Toen de regio bedekt was met een kilometerhoge gletsjer, vulde smeltwater ondergrondse ruimtes. Na de ineenstorting van de ijskap en de stijging van de zeespiegel werd dit zoete grondwater geleidelijk vervangen door zeewater. Dit onderzoek biedt de eerste gedetailleerde tijdlijn van hoe fossiel grondwater in de oceaan stroomde en werd beïnvloed door gletsjerveranderingen, zelfs kilometers uit de kust. Deze bevindingen hebben brede implicaties voor het begrijpen van gletsjerstabiliteit, de aanvoer van voedingsstoffen, de gezondheid van mariene ecosystemen en het absorptievermogen van de oceaan voor koolstof, met name in de context van het huidige opwarmende klimaat.