Fransa'da Başbakan Lecornu İstifa Etti, Siyasi ve Ekonomik Belirsizlik Derinleşiyor

Fransa'da siyasi ve ekonomik çalkantılar, Başbakan Sébastien Lecornu'nun göreve başlamasından sadece bir ay sonra istifasıyla daha da derinleşti. 6 Ekim 2025'te gerçekleşen bu beklenmedik istifa, ülkenin mali sağlığı ve siyasi istikrarı hakkında ciddi endişeleri artırdı.

Lecornu, 9 Eylül 2025'te, selefi François Bayrou'nun, iki resmi tatili iptal etme de dahil olmak üzere bütçe kesintilerine ilişkin popüler olmayan önerileri nedeniyle Ulusal Meclis'te güven oylamasını kaybetmesinin ardından göreve getirilmişti. Ancak Lecornu'nun yeni kabinesi de göreve başlar başlamaz eleştirilerle karşılaştı. Özellikle eski Maliye Bakanı Bruno Le Maire'in Savunma Bakanı olarak atanması dikkat çekiciydi. Lecornu, istifa ederken «istikrar ve eylem koşullarının artık karşılanmadığını» belirtmiş, bunu «parti tutumlarına» ve «belirli egolara» bağlamıştı. Lecornu'nun kısa süren başbakanlığı, Fransa'yı son bir yıl içinde üçüncü kez başbakan değişikliğiyle karşı karşıya bıraktı ve ülkenin yönetimindeki istikrarsızlığı gözler önüne serdi.

Bu siyasi istikrarsızlık, Fransa'nın ekonomik göstergelerine de olumsuz yansıdı. Lecornu'nun istifasının ardından CAC 40 endeksi yaklaşık %2 oranında düşüş yaşarken, Fransa'nın 10 yıllık devlet tahvili faizi %3.57'ye yükselerek son 14 yılın zirvesine yaklaştı. Bu durum, yatırımcıların Fransa'nın mali sağlığına ilişkin endişelerinin arttığını gösteriyor.

Ülkenin bütçe açığı 2024 yılında 168.6 milyar Euro'ya ulaşarak ekonomik çıktısının yaklaşık %5.8'ine denk gelirken, Eylül 2025 itibarıyla Fransa'nın kamu borcu 3.4 trilyon Euro'yu aştı. Bu rakamlar, Fransa'yı Euro Bölgesi'nin en borçlu ülkelerinden biri konumuna getiriyor.

Lecornu'nun ani istifası, Fransa'nın siyasi ve ekonomik zorluklarla başa çıkma kapasitesi hakkında önemli soruları gündeme getiriyor. Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un yeni bir başbakan atama süreci, ülkenin gelecekteki mali politikalarını ve istikrarını belirlemede kritik bir rol oynayacak. Siyasi partilerin uzlaşmaz tutumu ve kişisel egoların, ülkenin karşı karşıya olduğu derin sorunlara çözüm bulma çabalarını engellediği görülüyor. Bu durum, Fransa'nın sadece kendi içinde değil, aynı zamanda AB'nin ikinci en büyük ekonomisi olması nedeniyle Avrupa Birliği içindeki rolü ve ekonomik istikrarı açısından da önemli sonuçlar doğurabilir.