Francja w politycznym chaosie: Premier Lecornu rezygnuje, pogłębiając kryzys

Sébastien Lecornu, który objął stanowisko premiera Francji zaledwie niecały miesiąc temu, podał się do dymisji 6 października 2025 roku. Jego decyzja pogłębia polityczną i ekonomiczną niestabilność kraju, będąc już trzecią zmianą na tym kluczowym stanowisku w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy. Lecornu, mianowany 9 września 2025 roku, zastąpił François Bayrou, który stracił wotum zaufania w Zgromadzeniu Narodowym z powodu niepopularnych cięć budżetowych, w tym odwołania dwóch świąt państwowych, w celu zmniejszenia deficytu budżetowego, który zbliżał się do 6% PKB. Powołany przez Lecornu gabinet, w tym mianowanie Bruno Le Maire'a na ministra obrony, spotkał się z ostrą krytyką od samego początku. Premier Lecornu oświadczył, że "warunki nie były już spełnione" do dalszego sprawowania urzędu, wskazując na brak kompromisu ze strony partii politycznych.

Rezygnacja premiera wywołała natychmiastowe reperkusje na rynkach finansowych. Indeks CAC 40 spadł o blisko 2%, a rentowność francuskich obligacji 10-letnich wzrosła do 3,57%, zbliżając się do 14-letniego maksimum. Deficyt budżetowy Francji wyniósł w 2024 roku 168,6 miliarda euro, co stanowi około 5,8% PKB, a dług publiczny we wrześniu 2025 roku przekroczył 3,4 biliona euro. Te dane, w połączeniu z szybką wymianą premierów, potęgują obawy inwestorów o stabilność finansową kraju i jego zdolność do przeprowadzenia niezbędnych reform.

Bruno Le Maire, który przez lata pełnił funkcję ministra gospodarki i finansów, powrócił do rządu jako minister obrony. Jego nominacja, choć miała wzmocnić gabinet, spotkała się z krytyką ze strony części polityków, którzy uznali to za potwierdzenie braku fundamentalnych zmian w polityce gospodarczej. Le Maire, znany ze swojego doświadczenia, będzie teraz musiał stawić czoła nowym wyzwaniom w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego.

Częste zmiany na stanowisku premiera we Francji stały się niepokojącym zjawiskiem. Od 2022 roku Francja miała już pięciu premierów, co świadczy o głębokim kryzysie instytucjonalnym i trudnościach w budowaniu stabilnej większości parlamentarnej. Prezydent Macron stoi przed wyzwaniem znalezienia następcy, który będzie w stanie zjednoczyć podzieloną scenę polityczną i przywrócić zaufanie rynków. Niestabilność polityczna, w połączeniu z rosnącym deficytem i długiem, stawia Francję w trudnej pozycji w kontekście jej roli w Unii Europejskiej i globalnej gospodarce.