Arkeologlar, Güneydoğu Asya ve Güney Çin'deki 50'den fazla mezar alanında, 4.000 ila 12.000 yıl öncesine ait dünyanın en eski mumyalarını keşfetti. Bu bulgular, bilinen en eski mumyalama uygulamalarını binlerce yıl geriye çekerek, Mısır mumyalarından (yaklaşık 4.500 yaşında) ve Şili'deki Çinçoro kültürüne ait mumyalardan (yaklaşık 7.000 yaşında) çok daha eskiye dayanıyor.
Bulunan kalıntılar, eklemleri sağlam ve son derece bükülmüş pozisyonlarda yer alıyordu. Yapılan analizler, bedenlerin ateşe ve dumana maruz kaldığını gösteriyor. Bu durum, eklemlere zarar vermeden ve bu pozisyonları koruyarak bedenleri yavaşça kurutmak amacıyla dumanla mumyalama yapıldığını düşündürüyor.
Avustralya Ulusal Üniversitesi'nden Arkeolog Hsiao-Chun Hung liderliğindeki araştırma ekibi, bu kültürlerin ölülerini açık ateş üzerinde haftalarca, hatta aylarca tütsüleyerek kuruttuğunu tespit etti. Bu uygulama, bugün hâlâ Papua Yeni Gine'deki Dani ve Anga halklarının defin ritüellerine benzerlik gösteriyor. Araştırmacılar, 11 farklı alandan 4.000 ila 12.000 yıl öncesine ait 54 mezardan 69 kemik örneğini inceledi. Çoğunda 500 derecenin altında ısıya maruz kalma izleri, is birikintileri ve kesik izleri tespit edildi. Bu izlerin, mumyalama sırasında sıvı tahliyesi veya ayrıştırma amaçlı yapılmış olabileceği düşünülüyor.
Araştırmacılar, bu keşfin teknik, gelenek, kültür ve inançların eşsiz bir karışımını ortaya koyduğunu belirtiyor. Bu mumyalama yönteminin, 12.000 yıl öncesine dayanan ve Asya ile Okyanusya arasındaki cenaze uygulamaları için potansiyel bağlantıları düşündüren derin bir inanç ve ölülerine duyulan sevgiyi yansıttığı düşünülüyor. Bu bulgular, Güneydoğu Asya'daki avcı-toplayıcı topluluklar ile Avustralya ve Papua kültürleri arasında binlerce yıl süren bir kültürel devamlılığa işaret ediyor. Araştırmacılar, dumanla mumyalama geleneğinin yalnızca ölüleri korumak değil, yaşayanlarla ataları arasında fiziksel ve ruhsal bir bağ kurmanın da aracı olduğunu vurguluyor.