W dniu 18 września 2025 roku w Nowym Jorku odbyło się ważne spotkanie Jego Świątobliwości Patriarchy Bartłomieja z Sekretarzem Generalnym Organizacji Narodów Zjednoczonych, António Guterresem.
Głównym tematem rozmów była trudna sytuacja chrześcijan na Bliskim Wschodzie, ze szczególnym uwzględnieniem losu wspólnot w Syrii i Iraku. Patriarcha Bartłomiej wyraził głębokie zaniepokojenie postępującą marginalizacją i prześladowaniami chrześcijan w regionie. Podkreślił, że liczba chrześcijan w Iraku drastycznie spadła – z 1,5 miliona w 2003 roku do kilkudziesięciu tysięcy obecnie. Zwrócił uwagę na potrzebę pilnej ochrony mniejszości religijnych w obliczu narastających konfliktów i niestabilności. Sekretarz Generalny Guterres zgodził się z koniecznością wzmocnienia działań ONZ na rzecz ochrony wolności religijnych i promowania pokoju w regionie, podkreślając, że ONZ powinna być platformą do rozwiązywania globalnych problemów. Dyskusja objęła również nadchodzący Synod Kościoła Prawosławnego, który odbędzie się w listopadzie 2025 roku w Konstantynopolu, gdzie poruszane będą kwestie jedności prawosławia, relacji z innymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz wyzwań stojących przed Kościołem.
Spotkanie wpisuje się w szerszy kontekst dialogu międzyreligijnego i międzynarodowego, podkreślając rolę przywódców religijnych w budowaniu pokoju. Podobne apele rozbrzmiewały podczas VIII Kongresu Przywódców Religii Światowych i Tradycyjnych w Astanie, który odbył się w tym samym miesiącu. Wspólna deklaracja podpisana po spotkaniu potwierdziła zaangażowanie obu stron we współpracę w zakresie wolności religijnej, pokoju i praw człowieka. Patriarcha Bartłomiej, znany również jako „zielony patriarcha” ze względu na swoje zaangażowanie w ochronę środowiska, podkreślał znaczenie dialogu międzyreligijnego. Jego wizyta w Stanach Zjednoczonych zbiegła się z wręczeniem mu prestiżowej Nagrody Templetona za działalność ekologiczną.
Dane wskazują na dramatyczny spadek liczebności chrześcijan na Bliskim Wschodzie, stanowiąc obecnie mniej niż 2% populacji w regionie, podczas gdy na początku XX wieku było to około 20%. Ta alarmująca tendencja podkreśla wagę działań podejmowanych przez instytucje takie jak ONZ oraz przywódców religijnych w celu zapewnienia przetrwania i ochrony tych starożytnych wspólnot.