Ekranizacja powieści Any Pauli Maii „Enterre Seus Mortos” w reżyserii Marco Dutry trafiła na ekrany

Długo oczekiwany horror w reżyserii Marco Dutry, zatytułowany „Enterre Seus Mortos” (co w tłumaczeniu oznacza „Pogrzebcie swoich zmarłych”), zadebiutował w kinach na terenie Brazylii dokładnie 30 października 2025 roku. Wydarzenie to zostało uznane za znaczący moment w rozwoju współczesnego kina gatunkowego w tym kraju. Obraz stanowi adaptację głośnej powieści Any Pauli Maii, która została opublikowana w 2018 roku. W obsadzie filmu znalazła się między innymi aktorka Betty Faria. Produkcja ta zgłębia mroczne zakamarki ludzkiej egzystencji, rozgrywając się na tle narastającego poczucia zbliżającej się katastrofy.

Oś fabularną stanowi postać Edgara Wilsona, w którego wcielił się Selton Mello. Jego codzienna praca polega na zbieraniu padłych zwierząt z dróg fikcyjnego miasta Aballurdes. W wykonywaniu tego zadania towarzyszą mu dwie kluczowe osoby: Tomasz (Danilo Grangheia), duchowny, który został ekskomunikowany, oraz Neti (Marjorie Estiano), będąca jego przełożoną, a jednocześnie partnerką Edgara. Ta centralna trójka bohaterów musi zmierzyć się z wyraźnymi zwiastunami nieuchronnego końca świata, co intensywnie potęguje atmosferę napięcia i niepokoju, stając się motorem napędowym całej narracji.

Film zyskał uznanie krytyków i publiczności po pokazach na prestiżowych festiwalach filmowych. Wśród nich należy wymienić Festiwal do Rio w 2024 roku oraz Międzynarodowy Festiwal Filmowy w São Paulo. Dzięki zaangażowaniu firm produkcyjnych RT Features i Globoplay, obraz trafił do szerokiej dystrybucji, wywołując głębokie refleksje na temat natury zmian i transformacji. Reżyser Marco Dutra, znany wcześniej z filmu „Dobre maniery” (Good Manners), stworzył świat, który, jak stwierdził sam Selton Mello, budził mieszane uczucia, łącząc podziw z odrzuceniem z powodu swojej jawnej absurdalności.

Podstawą literacką dzieła jest proza Any Pauli Maii, charakteryzująca się oszczędnym i obiektywnym stylem narracji. Autorka często koncentruje się na surowych, małomównych mężczyznach, których życie jest nierozerwalnie związane z ciężką pracą i nieustanną bliskością śmierci. Sama Maia podkreślała, że napisała „Enterre Seus Mortos” jeszcze przed wybuchem pandemii, co sprawiało wrażenie, jakby przewidziała nadchodzący globalny przełom. Film funkcjonuje w zasadzie jako rozbudowana alegoria, która wchłania motywy rozwarstwienia społecznego, powstałego na tle rozprzestrzeniania się śmiertelnego wirusa. Dotyka on również wątków obecnych w innych pracach autorki, takich jak „Z każdych pięciuset – jedna dusza”. W Aballurdes, gdzie krążą pogłoski o spadającym z nieba granicie i dziwnym syndromie dotykającym dzieci, mieszkańcy, pogodzeni z fatalizmem, szukają ukojenia w rytuałach lub próbują uciec na rakietach przeznaczonych wyłącznie dla zamożniejszych obywateli.

Dzieło Dutry wyróżnia się rygorystyczną reżyserią oraz dopracowaną warstwą wizualną, w której barokowe światłocienie harmonijnie współgrają z autentyczną surowością otoczenia. Takie podejście otwiera nowe, odświeżające ścieżki dla brazylijskiego kina fantastycznego, wykraczając poza utarte schematy. Widz otrzymuje nie tylko typowy horror, lecz także głębokie odzwierciedlenie zbiorowych lęków. W tym świecie każdy wybór, nawet tak prozaiczny jak rutynowe zbieranie martwych zwierząt, nabiera wagi przeznaczenia w oczekiwaniu na wielkie, nieuniknione zmiany, co czyni film istotnym komentarzem społecznym.