Prognoza burzy geomagnetycznej G2 po rozbłysku słonecznym X1.9: Grudzień 2025

Na początku grudnia 2025 roku kosmiczna pogoda znów skupiła na sobie uwagę agencji monitorujących na całym świecie. Bezpośrednią przyczyną był potężny wyrzut materii słonecznej. Zjawisko to zapoczątkowane zostało przez intensywny rozbłysk słoneczny, po którym nastąpił koronalny wyrzut masy (CME). Całe zdarzenie rozpoczęło się w poniedziałek, 1 grudnia 2025 roku, kiedy to zarejestrowano rozbłysk klasy X1.9, osiągający swoje maksimum o godzinie 02:49 czasu Greenwich. Ten potężny wybuch, mający swoje źródło w aktywnej strefie AR4299, już 2 grudnia spowodował silne zakłócenia radiowe poziomu R3, dotykające przede wszystkim Australię oraz fragmenty Azji Południowo-Wschodniej.

W odpowiedzi na te obserwacje, amerykańskie Centrum Prognozowania Pogody Kosmicznej (NOAA SWPC), działające w ścisłej kooperacji z NASA, wydało oficjalne ostrzeżenie. Prognozy wskazują, że w środę, 3 grudnia, oraz czwartek, 4 grudnia 2025 roku, istnieje realna szansa na osiągnięcie poziomu burzy geomagnetycznej G2, klasyfikowanej jako umiarkowana. Analitycy zakładają, że koronalny wyrzut masy uderzy w magnetosferę Ziemi jedynie z siłą „prześlizgowania się”, niemniej jednak, ten wpływ może ulec znacznemu wzmocnieniu. Dodatkowym czynnikiem podnoszącym poziom niepokoju jest potencjalne nałożenie się tego zjawiska na nadchodzący szybki strumień plazmy pochodzący z koronalnej dziury (CH HSS). Taka kumulacja mogłaby tymczasowo eskalować intensywność sztormu aż do poziomu G3, czyli silnego.

Kluczową kwestią dla funkcjonowania infrastruktury technologicznej jest mechanizm interakcji CME z ziemską magnetosferą. Koronalne wyrzuty masy to nic innego jak obłoki magnetycznej plazmy, które potrafią docierać do naszej planety z prędkościami wahającymi się od zaledwie 100 km/s do ponad 3000 km/s. Takie zjawiska mają zdolność do kompresji magnetopauzy do punktu znajdującego się w obrębie orbit satelitów geostacjonarnych. Skutkuje to pozbawieniem ich osłony ochronnej i narażeniem wrażliwej elektroniki na uszkodzenia. W kontekście obecnego zdarzenia, zagrożenie koncentruje się na przejściowych awariach systemów satelitarnych, obniżeniu precyzji sygnałów GPS, a także potencjalnych zakłóceniach w komunikacji radiowej i mobilnej.

W przypadku wystąpienia burzy klasy G2, nawet umiarkowane wahania pola magnetycznego mogą wywołać spektakularne zorze polarne widoczne daleko od biegunów, a także spowodować skoki napięcia, które niosą ryzyko uszkodzenia transformatorów energetycznych. Koordynacja działań mających na celu przeciwdziałanie temu kosmicznemu zagrożeniu świadczy o dobrej współpracy międzynarodowych podmiotów. Oprócz NOAA SWPC, w analizie danych aktywnie uczestniczą eksperci z NASA oraz specjaliści z Laboratorium Astronomii Słonecznej Rosyjskiej Akademii Nauk (RAN), w tym pracownicy Instytutu Badań Kosmicznych (IKI RAN).

Obserwowana aktywność wpisuje się w szerszy trend. Ta sama strefa AR4299, wcześniej znana pod oznaczeniem AR4274, była już źródłem potężnego rozbłysku X5.1 zanotowanego 11 listopada 2025 roku, a także innych znaczących erupcji. Choć grudzień zazwyczaj przynosi uspokojenie na Słońcu, aktywność w 2025 roku, według danych NOAA, wyraźnie odbiega od normy. Unikalność obecnej sytuacji polega na możliwości wystąpienia efektu synergicznego: strumień CH HSS może dodatkowo przyspieszyć obłok plazmy CME, co bezpośrednio przekłada się na większe prawdopodobieństwo osiągnięcia poziomu G3.

Oprócz ewidentnych ryzyk dla technologii, należy spodziewać się również efektu wizualnego. Wzburzenia geomagnetyczne mogą sprawić, że zorze polarne staną się widoczne nawet w północnych stanach Stanów Zjednoczonych. Jak zaleca NOAA, niepewność co do dokładnej siły uderzenia wymaga utrzymania podwyższonej czujności. Proces monitorowania jest kontynuowany, aby precyzyjnie określić, jak bardzo pole geomagnetyczne Ziemi zostanie zakłócone w ciągu najbliższych czterdziestu ośmiu godzin.