13 września 2025 roku Słońce zaprezentowało niezwykły widok, który przyciągnął uwagę naukowców i entuzjastów astronomii na całym świecie. Obserwatorium Dynamiki Słonecznej NASA (SDO) uchwyciło na powierzchni naszej gwiazdy formację przypominającą serce. To nie tylko fascynujący obraz, ale także okazja do głębszego zrozumienia dynamiki Słońca i jego wpływu na Ziemię.
Ta widoczna w określonych pasmach promieniowania forma to tzw. dziura koronalna. Nie jest to fizyczne pęknięcie, lecz obszar, w którym pole magnetyczne Słońca jest osłabione. Umożliwia to swobodniejszy przepływ naładowanych cząstek, znanych jako wiatr słoneczny, w przestrzeń kosmiczną. Dziury koronalne, ze względu na niższą temperaturę i gęstość plazmy w tych regionach, jawią się jako ciemniejsze plamy na tle jaśniejszej korony słonecznej. Korona słoneczna, czyli zewnętrzna atmosfera gwiazdy, rozgrzewa się do milionów stopni Celsjusza, co jest częściowo wyjaśniane przez specyficzne fale magnetyczne przenikające przez atmosferę gwiazdy.
Uformowana w kształt serca dziura koronalna skierowała strumień wiatru słonecznego w stronę Ziemi, co zaowocowało pojawieniem się zorzy polarnych na wyższych szerokościach geograficznych. Zjawisko to stanowiło przypomnienie o nieustannej interakcji między naszą planetą a jej gwiazdą. Słońce właśnie mija szczyt swojego jedenastoletniego cyklu aktywności, który według prognoz miał osiągnąć maksimum w lipcu 2025 roku. W ciągu najbliższych pięciu lat można spodziewać się stopniowego zmniejszenia liczby plam słonecznych oraz intensywności zjawisk takich jak rozbłyski czy koronalne wyrzuty masy.
Symboliczny kształt serca, rozciągający się na przestrzeni milionów kilometrów, wywołuje refleksję nad ogromem kosmosu i naszym miejscem w nim. Choć zjawiska takie jak dziury koronalne są naturalnymi procesami fizycznymi, ich obserwacja może inspirować do postrzegania wszechświata jako dynamicznego, wzajemnie powiązanego systemu, w którym nawet odległe procesy mają swój rezonans na naszej planecie. Zrozumienie tych cykli i zjawisk jest kluczowe dla naszej technologicznej infrastruktury oraz dla pogłębiania naszej wiedzy o gwieździe, która podtrzymuje życie na Ziemi.