Międzynarodowa grupa archeologów dokonała w październiku 2025 roku znaczącego odkrycia w północnej części pustyni Nefud w Arabii Saudyjskiej. Odkrycie to miało miejsce w ramach dużego projektu archeologicznego Green Arabia, finansowanego przez Saudyjską Komisję ds. Archeologii i Dziedzictwa. Badania prowadzili Maria Guagnin z Instytutu Geoantropologii Maxa Plancka w Niemczech, Faisal Al-Jibrin z Saudyjskiej Komisji ds. Archeologii i Dziedzictwa oraz Keri Shipton z University College London. Na 62 panelach skalnych odkryto 176 rytów przedstawiających zwierzęta w ich naturalnych rozmiarach, w tym wielbłądy, dzikie osły, konie, byki i antylopy. Niektóre z tych monumentalnych dzieł sztuki, datowanych na okres od 12 800 do 11 400 lat temu, osiągają imponujące trzy metry długości i dwa metry wysokości.
Badacze sugerują, że "kamienne galerie" pełniły funkcję symboliczną, wskazując na obecność, dostęp do zasobów i tożsamość kulturową dawnych mieszkańców. Mogły one oznaczać źródła wody i szlaki migracyjne zwierząt, symbolizując prawa terytorialne i służąc jako nośnik pamięci międzypokoleniowej.
Wcześniejsze odkrycia z października 2023 roku również wskazywały na obecność gigantycznych rytów naskalnych w pustyni Nefud, datowanych na około 12 000–11 000 lat temu, które służyły jako swoiste "znaki drogowe" ułatwiające nawigację w poszukiwaniu wody. Te najnowsze znaleziska rzucają nowe światło na kulturę i sposób życia starożytnych społeczności pustynnych, przesuwając datę znanej obecności człowieka w tym regionie o 2000 lat wstecz niż wcześniej sądzono, wypełniając znaczącą lukę w danych archeologicznych, podkreślając ich zdolność do adaptacji w trudnych warunkach klimatycznych.
Znaleziska archeologiczne, takie jak kamienne groty w stylu lewantyńskim, zielony pigment i koraliki z muszli, potwierdzają te przypuszczenia o dalekosiężnych powiązaniach tych społeczności z innymi grupami ludzkimi w regionie Lewantu. Monumentalny charakter tych dzieł, często umieszczanych na wysokich klifach, świadczy o znaczeniu przekazywania informacji i budowania wspólnej tożsamości. Te starożytne "mapy" i symbole nie tylko pomagały w przetrwaniu, ale także kształtowały poczucie przynależności i ciągłości kulturowej na przestrzeni tysiącleci, stanowiąc kluczowy element w zrozumieniu wczesnej historii ludzkości na Półwyspie Arabskim. Miejsce to jest już rozważane jako potencjalny kandydat na listę światowego dziedzictwa UNESCO.