Najnowsze analizy genetyczne szczątków pochodzących z dwóch anglosaskich cmentarzy z VII wieku w południowej Anglii ujawniły nieoczekiwane zachodnioafrykańskie pochodzenie, podważając tradycyjne poglądy na skład ludności wczesnośredniowiecznej Anglii. Odkrycia te sugerują, że społeczeństwo było bardziej złożone i kosmopolityczne, niż dotychczas sądzono.
W cmentarzysku Updown w hrabstwie Kent, szczątki młodej dziewczyny pochowanej około VII wieku wykazały 20% do 40% afrykańskiego pochodzenia z obszaru Subsaharyjskiej Afryki. Analiza DNA autosomalnego wskazała na powiązania z dzisiejszymi grupami zachodnioafrykańskimi, sugerując obecność przodka z tego regionu, prawdopodobnie dziadka. Jej wyposażenie grobowe, w tym nóż i zdobiona ceramika, może wskazywać na powiązania z kontynentalną Europą. Podobnie, w cmentarzysku Worth Matravers w hrabstwie Dorset, analiza DNA młodego mężczyzny z podwójnego grobu również ujawniła 20% do 40% zachodnioafrykańskiego pochodzenia. Datowanie radiowęglowe umieściło pochówek w połowie VII wieku. Te odkrycia stanowią wyzwanie dla utrwalonego poglądu, że wczesnośredniowieczna Anglia była zamieszkana wyłącznie przez osadników z Europy Północnej. Obecność osób o dziedzictwie zachodnioafrykańskim świadczy o bardziej rozległych dalekosiężnych przemieszczeniach i wymianie kulturowej.
Jak zauważa profesor Duncan Sayer z University of Central Lancashire, badania archeogenetyczne mogą dostarczyć nowych spostrzeżeń, nawet identyfikując indywidualnych migrantów. Podkreśla on, że Kent był „korytarzem wpływów z sąsiedniego kontynentu”, a Updown było częścią szerszej sieci królewskiej. W przeciwieństwie do Kantu, Dorset znajdował się na obrzeżach kontynentalnych wpływów, co wskazuje na „wyraźną i zauważalną przepaść kulturową między Dorset a obszarami na zachód od niego, a obszarami pod wpływem anglosaskim na wschód”, jak zauważa dr Ceiridwen J. Edwards z University of Huddersfield. Mimo tych regionalnych różnic, obecność osób o zróżnicowanym pochodzeniu wskazuje na kosmopolityczny charakter wczesnośredniowiecznej Anglii. Badacze sugerują, że te osoby były w pełni zintegrowane ze swoimi społecznościami, a ich obecność podkreśla dalekosiężne powiązania, które istniały w tamtym okresie. Sugeruje się, że trasy migracji mogły obejmować drogę przez Afrykę Wschodnią do Nilu, a następnie do Europy kontynentalnej, co może być powiązane z podbojem Afryki Północnej przez Bizancjum w połowie VI wieku. Odkrycia te, opublikowane w czasopiśmie „Antiquity”, pokazują, że wczesnośredniowieczna Anglia była bardziej zróżnicowana i połączona z innymi regionami świata, niż wcześniej sądzono.