Tajfun Tino uderza w Visayas, wywołując masowe ewakuacje i najwyższe alarmy

W dniu 4 listopada 2025 roku, we wtorek, tajfun Tino, znany na arenie międzynarodowej jako Kalmaegi, nabrał siły i dotarł do centralnej części Filipin. Władze wydały pilne ostrzeżenia o warunkach "zagrażających życiu" na znacznym obszarze regionu Visayas, gdzie żywioł przyniósł ze sobą ekstremalne zjawiska pogodowe. Intensyfikacja burzy przed jej wejściem na ląd zmusiła służby ratunkowe do podjęcia natychmiastowych działań, mających na celu ochronę dziesiątek tysięcy mieszkańców przed niszczycielską siłą wiatru i wody.

Filipińska Administracja Atmosferyczna, Geofizyczna i Astronomiczna (Pagasa) szczegółowo monitorowała trajektorię cyklonu, odnotowując jego dwukrotne uderzenie w ląd. Pierwszy kontakt z gruntem nastąpił około północy w Silago, położonym w prowincji Southern Leyte. Zaledwie kilka godzin później, o godzinie 5:10 rano, tajfun uderzył ponownie w Borbon na wyspie Cebu. W momencie drugiego uderzenia, Tino osiągał maksymalną stałą prędkość wiatru wynoszącą 150 kilometrów na godzinę (kph), z porywami dochodzącymi do 205 kph. W związku z tymi pomiarami, Pagasa podniosła ostrzeżenie o wietrze tropikalnym do Poziomu 4 dla ośmiu obszarów, w tym części Eastern Samar i Wysp Dinagat, co jednoznacznie sygnalizowało potencjał niszczycielskich wiatrów i konieczność natychmiastowego schronienia się.

W odpowiedzi na rosnące zagrożenie, zarządzono ewakuacje prewencyjne dla dziesiątek tysięcy obywateli, szczególnie tych zamieszkujących tereny przybrzeżne i nizinne Southern Leyte oraz inne prowincje narażone na bezpośrednie uderzenie. Służby meteorologiczne Pagasa alarmowały o wyjątkowo wysokim ryzyku wystąpienia niszczycielskich fal sztormowych, które wzdłuż społeczności nadmorskich mogły przekroczyć wysokość trzech metrów, stanowiąc śmiertelne niebezpieczeństwo. Co więcej, oczekiwano, że połączone działanie tajfunu Tino i zjawiska linii ścinania wiatru (shear line) spowoduje ulewne, wręcz potopowe opady deszczu na całym archipelagu Visayas i w sąsiadujących rejonach. Ta kumulacja czynników wzbudziła poważne obawy dotyczące rozległych powodzi i osunięć ziemi, zwłaszcza że wiele społeczności w regionie wciąż nie zdołało się w pełni podnieść po niedawnych katastrofach naturalnych.

W miarę jak tajfun Tino przemieszczał się przez Visayas, władze regionalne skoncentrowały się na utrzymaniu porządku i wdrażaniu natychmiastowych środków bezpieczeństwa. Skutkiem tego było odwołanie ponad 160 lotów krajowych i międzynarodowych oraz całkowite wstrzymanie żeglugi morskiej w kilku kluczowych obszarach, aby zapobiec tragediom na morzu. Chociaż Pagasa przewidywała, że Tino może nieznacznie osłabnąć w wyniku tarcia i interakcji z górzystym terenem podczas przechodzenia przez wyspy, podkreślono, że utrzyma on intensywność tajfunu przez cały czas pobytu nad krajem. Przewiduje się, że żywioł opuści terytorium Filipin i wyjdzie nad Morze Południowochińskie do środy. Regionalne protokoły zarządzania kryzysowego kładły nacisk nie tylko na bieżące działania ratunkowe, ale także na ambitny cel przywrócenia kluczowych usług, w tym udrożnienia głównych arterii komunikacyjnych, w ciągu zaledwie 48 godzin po przejściu burzy, co jest kluczowe dla szybkiej odbudowy regionu.