Grecja zainaugurowała ambitny program „BIAS II: Bioróżnorodność na Stanowiskach Archeologicznych”, kompleksową inicjatywę mającą na celu ochronę bogactwa flory i fauny na licznych obszarach historycznych. Projekt ten, będący kontynuacją poprzedniej edycji, ma na celu udokumentowanie i zachowanie unikalnych ekosystemów rozwijających się w tych starożytnych krajobrazach. Wstępne wyniki programu ujawniły, że stanowiska archeologiczne, zajmując mniej niż jeden procent powierzchni kraju, są domem dla 11 procent greckiej bioróżnorodności. Podkreśla to kluczową rolę tych historycznych terenów jako nieoczekiwanych ostoi dla ogromnej liczby gatunków, umacniając pozycję Grecji jako europejskiego centrum bioróżnorodności. Program BIAS II zakłada szczegółowe rejestrowanie obecnej flory i fauny, a także badania historyczne nad gatunkami obecnymi od starożytności aż do XVIII wieku. To podwójne podejście ma zapewnić długoterminową ochronę tego nieocenionego dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, integrując wysiłki konserwatorskie ze zrównoważonym rozwojem stanowisk archeologicznych i ich powiązaniami ze społecznościami lokalnymi.
Inicjatywa, wsparta budżetem 1,09 miliona euro, opiera się na sukcesie poprzedniej edycji, BIAS I, która udokumentowała ponad 10 460 gatunków flory i fauny na 20 kluczowych stanowiskach, takich jak Akropol, Olimpia czy Delfy. Obecnie BIAS II rozszerza swoje działania na 35 stanowisk archeologicznych w całej Grecji. Te starożytne miejsca, będące świadectwem minionych cywilizacji, okazują się być żywymi rezerwuarami życia. Ta perspektywa ukazuje głębsze powiązanie między dziedzictwem kulturowym a naturalnym, gdzie ruiny i krajobrazy współistnieją, tworząc unikalne „wyspy życia”.
Zachowanie obecnej bioróżnorodności staje się zatem kluczowym elementem ochrony całego dziedzictwa narodowego. Inicjatywa BIAS II stanowi przykład harmonijnego połączenia troski o przeszłość z odpowiedzialnością za przyszłość. Uznając te stanowiska za integralne części żyjącego ekosystemu, program nie tylko chroni gatunki, ale także wzbogaca nasze zrozumienie wzajemnych zależności między ludzką historią a przyrodą. Daje to poczucie wspólnoty i siły płynącej z aktywnego współtworzenia rzeczywistości, w której dziedzictwo kulturowe i naturalne są pielęgnowane dla dobra wszystkich. To podejście pozwala dostrzec w starożytnych ruinach nie tylko relikty przeszłości, ale także tętniące życiem centra, oferujące możliwości rozwoju i pogłębiania świadomości. Projekt ten, dzięki swojemu interdyscyplinarnemu charakterowi, który łączy badania biologiczne, archeologiczne i historyczne, ma na celu stworzenie modelu zrównoważonego zarządzania dziedzictwem, który będzie służył przyszłym pokoleniom i wzmocni więzi lokalnych społeczności z ich unikalnym otoczeniem.