Archeolodzy egipscy ogłosili w październiku 2025 roku przełomowe odkrycie: monumentalną fortecę wojskową z okresu Nowego Państwa. Obiekt ten zlokalizowano w Tell el-Kharouba, na obszarze Sheikh Zuweid w Północnym Synaju. To znaczące znalezisko dostarcza kluczowych informacji na temat zaawansowania architektonicznego oraz strategicznej głębi egipskich umocnień obronnych, które strzegły wschodniej granicy państwa faraonów. Budowla ta jest natychmiast uznawana za jedną z najbardziej masywnych fortyfikacji, jakie kiedykolwiek odkryto wzdłuż starożytnej Drogi Wojskowej Horusa – kluczowej arterii łączącej serce Egiptu z Lewantem.
Twierdza jest jednoznacznie datowana na czasy 18. Dynastii, czyli szczytowy okres potęgi imperialnej Egiptu. Jej imponująca skala jest godna uwagi, gdyż zajmuje powierzchnię około 8000 metrów kwadratowych. Oznacza to, że jest ona mniej więcej trzykrotnie większa niż porównywalna instalacja, którą wcześniej, w latach 80. XX wieku, odsłonięto w tej samej lokalizacji. Pozostałości architektoniczne świadczą o niezwykle skrupulatnym planowaniu. Obejmują one południowy mur obwodowy o długości około 105 metrów i grubości 2,5 metra, który był wzmocniony przez co najmniej jedenaście wysuniętych na zewnątrz wież obronnych.
Dodatkową złożoność konstrukcji podkreśla 75-metrowy mur zygzakowaty, przecinający kompleks, oraz solidne wejście główne o szerokości 2,2 metra, zaprojektowane z myślą o rygorystycznej kontroli dostępu. Rozmiary i konstrukcja wskazują, że nie była to jedynie placówka, lecz potężny bastion zdolny do wytrzymania długotrwałego oblężenia i zarządzania ruchem w strategicznym korytarzu Synaju.
Precyzyjne kotwice chronologiczne dla tej olbrzymiej struktury zapewniło odzyskanie artefaktów. Podczas prac wykopaliskowych natrafiono na fragmenty ceramiki oraz depozyty fundamentowe, które są charakterystyczne dla wczesnego okresu 18. Dynastii. Decydującym dowodem, który pozwolił ustalić dokładny czas budowy, było odkrycie uchwytu od dzbana. Był on wyraźnie opatrzony kartuszem królewskim faraona Totmesa I. Fakt ten umiejscawia początek funkcjonowania fortecy w okresie jego panowania, znanego z intensywnej ekspansji terytorialnej w kierunku Syrii oraz stłumienia rebelii nubijskiej.
Obecność dużej, doskonale zachowanej piekarni wojskowej, w której znaleziono nawet ślady skamieniałego ciasta, silnie sugeruje, że Tell el-Kharouba stanowiła w pełni samowystarczalne centrum militarne, zdolne do utrzymania licznego garnizonu przez długie okresy stacjonowania. Dr Mohamed Ismail Khaled, Sekretarz Generalny Najwyższej Rady Starożytności, podkreślił, że tego typu fortyfikacje pogłębiają naszą zbiorową wiedzę na temat skomplikowanej organizacji wojskowej faraońskiego Egiptu. Odkrycie to w przekonujący sposób rzuca światło na zaawansowaną sieć obronną, którą ustanowiono w celu zabezpieczenia korytarza Synaju, odzwierciedlając wysoki stan gotowości niezbędny do utrzymania wpływów regionalnych Egiptu na Bliskim Wschodzie.