Prace wykopaliskowe prowadzone na południowo-wschodnim krańcu Morza Martwego, na terenie Jordanii, dostarczają znaczących poszlak łączących historyczne stanowiska archeologiczne z biblijnymi miastami Sodomą, Gomorą, Admą, Zeboim i Zoar. Odkrycia te, zyskujące na znaczeniu w 2025 roku, mają na celu weryfikację historycznej wiarygodności starożytnych narracji zawartych w Księdze Rodzaju.
Głównym kandydatem na biblijną Sodomę jest stanowisko Bab edh-Dhra. Badania ujawniły tam solidne fortyfikacje, w tym mur o grubości około 58 centymetrów (23 cale), liczne zabudowania mieszkalne oraz świątynię, datowane na Wczesną Epokę Brązu. Nekropolia w pobliżu Bab edh-Dhra zawiera zwęglone pozostałości dachów, słupów i cegieł, co jest zgodne z opisem z Księgi Rodzaju 19, sugerującym zniszczenie miasta przez potężny pożar. Kompleks ten, będący największym w regionie, mógł pomieścić od 600 do 1200 osób w okresie Wczesnej Epoki Brązu, kiedy to był zasiedlony przez ponad 1000 lat.
Numeira, zlokalizowana w bliskim sąsiedztwie Bab edh-Dhra, jest rozważana jako biblijna Gomora. Ruiny te również wykazują ślady zniszczenia ogniowego z Wczesnej Epoki Brązu. Odkrycie szczątków szkieletowych pod zawalonym murem w Numeirze sugeruje nagłe, katastrofalne wydarzenie, które koresponduje z biblijną relacją o sądzie. Badacze sugerują, że Numeira mogła funkcjonować jako kolonia Bab edh-Dhra, co potwierdza brak własnego cmentarza; mieszkańcy prawdopodobnie korzystali z nekropolii przy Bab edh-Dhra. Co więcej, Numeira doświadczyła dwóch faz zniszczenia, co niektórzy interpretują jako zgodne z biblijnym opisem – najpierw złupienie, a następnie ostateczna zagłada.
Stanowiska Fifa i Khanazir są proponowane jako lokalizacje dla Admy i Zeboim, wykazując podobne wzorce zniszczeń ogniowych i późniejszego opuszczenia. Wyróżnia się natomiast Zoar, zlokalizowany w pobliżu dzisiejszego Safi, jako jedyne z pięciu miast, które zachowało ciągłość zasiedlenia od Epoki Brązu aż po okres bizantyjski, unikając zniszczenia. Wykopaliska w Zoar ujawniły kościoły, nagrobki oraz jaskinię powiązaną z prorokiem Lotem, co dostarcza kontekstu dla losu pozostałych metropolii. Geograficzne usytuowanie tych stanowisk wzdłuż linii północ-południe, w pobliżu starożytnych strumieni, wspiera biblijny opis miast równiny.
Naukowcy wskazują, że dowody na zniszczenie ogniowe są powszechne, a geolodzy sugerują, że kataklizm mógł być spowodowany przesunięciem skorupy ziemskiej, które doprowadziło do zapłonu złóż ropy i bitumu znajdujących się pod powierzchnią. To zjawisko, a nie erupcja wulkaniczna, jest obecnie uznawane za bardziej prawdopodobne źródło zagłady. Dodatkowym rezonującym elementem z biblijnym opisem „ognia i siarki” jest odnajdywanie w tym rejonie kul siarki o wyjątkowej czystości (90-95%), które łatwo ulegają zapłonowi. Całość tych spójnych dowodów wzmacnia przekonanie o historycznym fundamencie opowieści o upadku tych cywilizacji.