W sercu amazońskiej dżungli Peru, w prowincji Utcubamba, region Amazonas, dokonano niezwykłego odkrycia paleontologicznego. Znaleziono tam skamieniały ząb spinozaura, datowany na około 66 milionów lat wstecz, co stanowi pierwszy materialny dowód na obecność tych fascynujących stworzeń na terenie Peru. Ten cenny okaz, oznaczony jako MUSM 5121, jest obecnie centralnym punktem wystawy paleontologicznej „Spinosaurios en el Perú” w Muzeum Historii Naturalnej Narodowego Uniwersytetu San Marcos.
Potwierdzenie autentyczności i identyfikacji zęba jako należącego do spinozaura przypisuje się Rodolfo Salasowi-Gismondiemu, szefowi Departamentu Paleontologii Kręgowców w Muzeum Historii Naturalnej. Jego analiza wykazała cechy charakterystyczne dla rodziny Spinosauridae, w tym cienką koronę z dwoma kilemami, okrągły przekrój, szorstką szkliwo oraz podłużne prążki. Te cechy są zgodne z tym, co wiemy o mięsożernych dinozaurach spokrewnionych ze Spinosaurusem egipskim z Afryki. Badania we współpracy z paleontologiem Jeffem Wilsonem z Uniwersytetu Michigan potwierdziły, że spinozaury nie ograniczały swojego zasięgu do Afryki i Brazylii, ale dotarły również do zachodniej części Ameryki Południowej. Przypuszcza się, że przemieszczały się one poprzez starożytne połączenia morskie w peruwiańskiej Amazonii.
Spinozaury były drapieżnikami częściowo wodnymi, a ich długie, wąskie pyski, przypominające krokodyle, oraz stożkowate zęby, idealnie nadawały się do łapania ryb, co stanowiło znaczną część ich diety. Choć dokładny rodzaj tego peruwiańskiego osobnika nie został jeszcze określony, rodzina Spinosauridae jest najlepiej znana z Afryki, wschodniej Brazylii i Europy, co czyni Peru drugim krajem w Ameryce Południowej z dowodami na istnienie tych zwierząt. Te potężne drapieżniki żyły w późnej kredzie, w okresie od 80 do 66 milionów lat temu, czyli w końcowej erze dinozaurów. Okres ten jest szczególnie interesujący, ponieważ większość znanych skamieniałości spinozaurów pochodzi z wczesnej kredy lub wczesnej późnej kredy.
Odkrycie w Bagua Grande podkreśla potencjał tego regionu do badań nad fauną dinozaurów z końca ery dinozaurów, otwierając nowe ścieżki badawcze dotyczące dystrybucji gatunków w Ameryce Południowej. Region ten, choć historycznie ograniczony przez podwodne tereny w okresie kredy, okazuje się być kluczowy dla zrozumienia ewolucji dinozaurów na kontynencie. Peruwiański zapis kopalny dinozaurów jest ograniczony ze względu na czynniki geologiczne, w tym znaczną część kraju pokrytą morzem w okresie kredy, co ograniczało obszary lądowe dostępne dla dinozaurów. Dodatkowo, niedostateczna eksploracja formacji skalnych z okresu kredy przyczyniła się do skromnego rekordu kopalnego. Bagua Grande jest obecnie uważane za priorytetowe miejsce do poszukiwania szczątków kostnych dinozaurów.
Chociaż skamieniałe ślady stóp są częstsze w Peru, powstają one w innych środowiskach niż kości i zęby. Ślady stóp zachowują się w łagodnych obszarach przybrzeżnych, podczas gdy szczątki kostne lepiej zachowują się w środowiskach o wyższej energii, które mogą chronić większe struktury. To odkrycie znacząco wzbogaca naszą wiedzę o prehistorycznej faunie Ameryki Południowej i podkreśla znaczenie regionu Amazonii dla przyszłych badań paleontologicznych. Znalezisko to otwiera nowe perspektywy na zrozumienie, jak te imponujące stworzenia rozprzestrzeniały się po świecie i jak ewoluowały w różnych środowiskach w okresie, gdy Ziemia wyglądała zupełnie inaczej niż dzisiaj.