Amerykański bizon, niegdyś symbol Dzikiego Zachodu, przeżywa renesans. Po niemal całkowitym wyginięciu w XIX wieku, dzięki wysiłkom konserwatorskim, gatunek ten powraca do swoich historycznych siedlisk. Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców z Texas A&M University, opublikowane w marcu 2025 roku, potwierdzają, że bizony zamieszkujące Park Narodowy Yellowstone tworzą obecnie jedną, spójną populację, która swobodnie się krzyżuje. Odkrycie to stanowi kamień milowy w długoterminowym zarządzaniu i ochronie tego ikonicznego gatunku.
Historycznie, populacje bizonów w Yellowstone były uznawane za odrębne stada. Jednakże badania genetyczne wskazują na zmianę w ich zachowaniach rozrodczych, co doprowadziło do powstania jednej, spójnej populacji. Ta jedność genetyczna ma kluczowe znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej i odporności gatunku na przyszłe wyzwania środowiskowe.
W czerwcu 2025 roku Służba Parków Narodowych przedstawiła zaktualizowany plan zarządzania, który ma na celu utrzymanie populacji bizonów w przedziale od 3500 do 6000 osobników po okresie cielenia. Plan ten kładzie nacisk na przenoszenie bizonów na tereny plemienne oraz wspieranie polowań prowadzonych przez rdzenne społeczności w celu regulacji liczebności. Inicjatywy te są ściśle powiązane z przywracaniem bizonów na ich pradawne tereny, co z kolei sprzyja odbudowie bioróżnorodności i zdrowia ekosystemów preriowych. Współpraca z rdzennymi plemionami jest fundamentem tych działań, wzmacniając kulturowe i ekologiczne więzi z tym niezwykłym zwierzęciem.
Powrót bizonów na prerie Ameryki jest nie tylko triumfem ochrony przyrody, ale także potężnym symbolem odporności i odrodzenia dla całego ekosystemu zachodnich Stanów Zjednoczonych. Historia bizonów to opowieść o niemal całkowitej zagładzie, która nastąpiła w XIX wieku w wyniku masowych polowań, często motywowanych politycznie – jako sposób na osłabienie rdzennych Amerykanów. Populacja, licząca niegdyś miliony, spadła do zaledwie kilkuset osobników. Odrodzenie gatunku, zapoczątkowane na początku XX wieku, jest świadectwem determinacji w przywracaniu równowagi ekologicznej.
Badania z Kansas State University wskazują, że reintrodukcja bizonów nie tylko zwiększa bioróżnorodność prerii, ale także czyni ją bardziej odporną na suszę, co jest niezwykle istotne w kontekście zmian klimatycznych. W przeszłości bizony były kluczowe dla kształtowania krajobrazu, tworząc mozaikę roślinności poprzez swoje wzorce wypasu i tarzania się, co sprzyjało różnorodności gatunkowej. Ich powrót oznacza przywrócenie tych naturalnych procesów, które od tysięcy lat kształtowały Wielkie Równiny.