Kontrastujące losy uchatkow kalifornijskich: Rozbieżności populacyjne i toksyczne żniwo

Populacje uchatków kalifornijskich zamieszkujące wybrzeże Pacyfiku Stanów Zjednoczonych prezentują jaskrawo odmienną dynamikę liczebności. Ta rozbieżność stanowi wyraźny przykład tego, jak subtelne zmiany w środowisku wpływają na ssaki morskie. Podczas gdy grupa bytująca w rejonie Wysp Channel odnotowuje stały wzrost, osiągając rekordowe poziomy, ich krewniacy w Zatoce Kalifornijskiej wciąż zmagają się z poważnymi trudnościami. Ta dychotomia w losach zwierząt wymaga dogłębnej analizy, wykraczającej poza proste wskaźniki populacyjne.

Badania naukowe ujawniają zaskakujący fakt: pomimo zewnętrznych różnic w dobrostanie, wartość energetyczna diety obu populacji jest niemal identyczna. Uchatki w pobliżu Wysp Channel spożywają pokarm o porównywalnej gęstości energii, wynoszącej około 5,4 kJ/g. Odkrycie to podważa proste wyjaśnienie, opierające się wyłącznie na jakości pożywienia. Sugeruje ono, że to niejednorodność środowiskowa odgrywa znacznie ważniejszą rolę w kształtowaniu tych rozbieżnych trendów. Naukowcy podkreślają, że każda kolonia funkcjonuje w swojej unikalnej niszy ekologicznej, gdzie lokalne warunki decydują o sukcesie lub upadku.

Jednym z najpoważniejszych czynników, który jest dodatkowo potęgowany przez zmiany klimatu, jest coraz częstsze występowanie szkodliwych zakwitów glonów (HABs). Produkują one neurotoksyny, takie jak kwas domoikowy. Toksyna ta kumuluje się w małych rybach, na przykład w sardynkach i anchois. Kiedy uchatki ją spożywają, kwas domoikowy atakuje mózg, prowadząc do drgawek, utraty pamięci, a w ciężkich przypadkach – do śmierci. Wcześniej sporadyczne, obecnie wybuchy kwasu domoikowego stają się coraz częstsze, stanowiąc stałe zagrożenie. Na przykład, w samym 2023 roku, Centrum Ssaków Morskich (Marine Mammal Center) udzieliło pomocy 651 osobnikom wykazującym objawy zatrucia kwasem domoikowym, co znacząco przewyższa dane z lat poprzednich. Neurotoksyna ta może wywoływać zarówno ostre stany chorobowe, jak i przewlekłe zaburzenia neurologiczne, w tym padaczkę.

Szczególnie niepokojące są trendy obserwowane w Zatoce Kalifornijskiej. Długotrwałe ocieplenie, które rozpoczęło się pod koniec lat 80. XX wieku, odpowiada za aż 92% zmienności trendu populacyjnego w tym regionie. Skutkiem tego było zmniejszenie się populacji o 65% w latach 1991–2019. Podczas gdy w rejonie Wysp Channel populacja rosła co roku o kilka procent od lat 80., osiągając swoją pojemność środowiskową w 2008 roku, większość kolonii w Meksyku wykazywała tendencję odwrotną. To dobitnie pokazuje, że dla zapewnienia trwałości gatunku, strategie ochrony muszą być dostosowane do specyficznych, lokalnych warunków oceanograficznych. Zarządzanie zasobami morskimi musi uwzględniać te regionalne niuanse, aby wzmocnić ogólną odporność wszystkich grup uchatków kalifornijskich.