Wyjątkowe peruwiańskie wydanie „Don Kichota z Manczy” z 1949 roku, ozdobione 40 akwafortami cenionego peruwiańskiego artysty Fernando de Szyszlo, zostało zaproponowane przez kolekcjonera Horacio Rico jako prestiżowa nagroda przyznawana przez Instytut Cervantesa. Inicjatywa ta podkreśla znaczenie dzieła i jego potencjał w promowaniu kultury hiszpańskiej, a nagroda mogłaby nosić podpis króla Filipa VI lub następczyni tronu, księżniczki Leonor.
Pomysł druku „Don Kichota” w Peru zrodził się w 1947 roku z inicjatywy dziennikarza Aurelio Miró Quesady i językoznawcy Luisa Jaime Cisnerosa. Do stworzenia ilustracji zaangażowano wówczas 23-letniego Fernando de Szyszlo, który stał się jednym z najważniejszych twórców latynoamerykańskiego modernizmu. Szyszlo, znany z łączenia abstrakcji z dziedzictwem prekolumbijskim, stworzył 40 unikalnych akwafort na płytach stalowych, czerpiąc inspirację z europejskich nurtów artystycznych i bogactwa kultury andyjskiej. Jego styl, charakteryzujący się monumentalnymi formami i głęboką symboliką, stanowił nowatorskie podejście do klasycznego tekstu.
Publikacja wydania napotkała jednak na przeszkody. Podróż Szyszlo do Paryża z żoną, poetką Blancą Varelą, opóźniła proces wydawniczy, a gotowe egzemplarze przez dekady pozostawały w magazynach. Dopiero w 2025 roku, po latach zapomnienia i dzięki staraniom kolekcjonera Horacio Rico, który odnalazł i odrestaurował znaczną część nakładu, wydanie to zostało ponownie zaprezentowane publiczności na wystawie w Galerii Sztuki Miejskiej Pancho Fierro w Limie. Rico, posiadający około 400 egzemplarzy i większość oryginalnych grafik, widzi w tym wydaniu szansę na nowe życie jako symbol kulturalnego dialogu.
Propozycja, by to wyjątkowe wydanie stało się nagrodą Instytutu Cervantesa, podkreśla jego wartość jako pomostu między kulturami. Instytut Cervantesa, którego celem jest promowanie języka hiszpańskiego i kultury krajów hiszpańskojęzycznych, mógłby w ten sposób uhonorować wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury i sztuki. Podpis króla Filipa VI, głowy państwa i symbolu ciągłości tradycji, oraz księżniczki Leonor, przyszłej monarchini, nadałby nagrodzie szczególny prestiż, nawiązując do roli rodziny królewskiej w promowaniu kultury, podobnie jak ma to miejsce w przypadku Nagród Księżnej Asturii.
Historia tego „Don Kichota” jest świadectwem wytrwałości i siły sztuki. Od momentu powstania w połowie XX wieku, poprzez lata ukrycia, aż po obecną propozycję renesansu, dzieło to ucieleśnia ducha przygody i nieustępliwości, którymi kierował się sam bohater Cervantesa. Jego potencjalne przekształcenie w nagrodę stanowi inspirującą możliwość połączenia dziedzictwa literackiego z artystycznym wyrazem, tworząc nowe odniesienie dla przyszłych pokoleń twórców i miłośników kultury.