Riyadh, Saoedi-Arabië – Op 17 september 2025 hebben Pakistan en Saoedi-Arabië een strategisch wederzijds defensiepact ondertekend in Riyadh, waarmee de langdurige veiligheidssamenwerking tussen beide landen wordt geformaliseerd. Dit historische akkoord bepaalt dat een aanval op het ene land als een aanval op beide zal worden beschouwd, met als doel de gezamenlijke defensiecapaciteiten te versterken en de regionale en mondiale vrede te waarborgen.
Het pact is een verdere institutionalisering van de decennialange militaire betrekkingen die teruggaan tot de jaren zestig, toen Pakistan training en advies leverde aan de Saoedische luchtmacht. Deze samenwerking breidde zich uit met de inzet van Pakistaanse troepen voor de bescherming van Saoedische grenzen en heilige plaatsen, en werd versterkt door een protocolakkoord in 1982 dat de grootschalige inzet van Pakistaanse strijdkrachten in Saoedi-Arabië mogelijk maakte.
Een opmerkelijk aspect van het pact is de verklaring van de Pakistaanse minister van Defensie, Khawaja Asif, dat de nucleaire capaciteiten van Pakistan "absoluut" binnen de reikwijdte van de overeenkomst vallen. Hij benadrukte dat Pakistan een verantwoordelijke nucleaire macht is en dat deze capaciteiten beschikbaar zullen worden gesteld aan Saoedi-Arabië volgens de afspraken. Analisten zien deze ontwikkeling als een signaal aan Israël en een nieuwe dimensie in de regionale veiligheidsdynamiek.
De ondertekening vindt plaats in een periode van verhoogde regionale spanningen. Hoewel Saoedische functionarissen benadrukken dat het pact jaren in de maak is en geen reactie op specifieke gebeurtenissen, wordt het gezien als een strategische zet die de afhankelijkheid van de VS als veiligheidsgarant vermindert en de afschrikkingsmacht van beide landen versterkt. Saoedi-Arabië onderhoudt tevens nauwe banden met India, wat de strategische complexiteit van de regio verder benadrukt.
De overeenkomst wordt beschouwd als een belangrijke stap die de stabiliteit en veiligheid in de regio ten goede zal komen door een gezamenlijke afschrikking tegen potentiële agressors te creëren en de strategische samenwerking tussen twee belangrijke islamitische naties te verdiepen. De implicaties voor de regionale veiligheid en het bredere geopolitieke landschap worden nauwlettend gevolgd door internationale waarnemers.