Succesvolle Test van Geïntegreerd Exoskelet in Zuid-Australische Maansimulatie

Een cruciale stap in de voorbereiding op langdurige missies buiten de aarde is gezet. Recentelijk werd een gloednieuw, geïntegreerd exoskeletsysteem onderworpen aan strenge simulatietests. Deze geavanceerde draagbare technologie is specifiek ontworpen om de capaciteiten van astronauten te verhogen en tegelijkertijd de fysieke belasting tijdens oppervlakteoperaties te minimaliseren. De evaluatie vond plaats gedurende de ADAMA Analogue Astronaut Mission, een intensieve oefening van twee weken. Deze missie liep van 9 oktober tot en met 22 oktober 2025 in de gespecialiseerde CRATER-faciliteit, behorend tot de Universiteit van Adelaide in Zuid-Australië.

De testomgeving was met uiterste precisie gekalibreerd om de uitdagende omstandigheden van zowel de maan- als de Marsbodem nauwkeurig na te bootsen. Hiertoe behoorde onder meer het gebruik van instellingen met lage reflectiviteit, wat essentieel is om de scherpe, onvergeeflijke belichting van een maanoppervlak accuraat te simuleren. De kern van deze innovatie ligt in het ontwerp: een geïntegreerd pak met kunstmatige spieren dat onopvallend onder een standaard ruimtepak wordt gedragen. Het hoofddoel van de proef was het vaststellen van de invloed van het pak op het comfort, de manoeuvreerbaarheid en de algehele biomechanische efficiëntie van de drager.

Vier analoge astronauten namen deel aan de proeven: Adrian Eilingsfeld, Louis Burtz, Ilija Hristovski en Kato Claeys. Zij voerden taken uit die representatief zijn voor extravehiculaire activiteiten op het oppervlak. Dit omvatte het navigeren over oneffen terrein, het beklimmen van hellingen en het hanteren van zware uitrusting. Dit alles gebeurde binnen een aanzienlijk operationeel gebied van 500 vierkante meter, waarbij gebruik werd gemaakt van regolietsimulanten om de bodemstructuur te repliceren.

Emanuele Pulvirenti, de ontwikkelaar afkomstig van de Universiteit van Bristol, uitte zich optimistisch over de behaalde resultaten. Hij stelde dat deze ontwikkeling een vitale voorloper is van toekomstige draagbare robotsystemen. Dergelijke systemen zullen in staat zijn om de prestaties van astronauten substantieel te verbeteren, terwijl de cumulatieve fysieke tol van langdurige missies aanzienlijk wordt verminderd. De focus op het tegengaan van astronautenvermoeidheid is van cruciaal belang, aangezien langdurige fysieke stress zowel het missiesucces als de gezondheid van de bemanning in gevaar kan brengen.

Deze succesvolle integratie benadrukt de bredere erkenning dat menselijke fysieke beperkingen oplosbare technische uitdagingen zijn, wat de weg effent voor verdere verkenning van de ruimte. Het project was een gezamenlijke inspanning waarbij diverse sleutelinstellingen betrokken waren, waaronder de Universiteit van Adelaide, de Universiteit van Bristol, het Clinical and Research Imaging Centre van het South Australian Health and Medical Research Institute, en de National Imaging Facility. Deze specifieke test maakte deel uit van het wereldwijd gecoördineerde World's Biggest Analog-initiatief. Bovendien toont de technologie ook veelbelovende toepassingen voor fysieke revalidatie in terrestrische omgevingen, wat de maatschappelijke relevantie ervan onderstreept.