Het Fission Surface Power (FSP) project van NASA boekt aanzienlijke vooruitgang met als doel een betrouwbare nucleaire energiebron te vestigen voor een duurzame menselijke aanwezigheid op de Maan. Dit initiatief is van cruciaal belang om de uitdagingen van maanverkenning te overwinnen, met name de lange perioden van duisternis tijdens de maannachten, waardoor zonne-energie ontoereikend is.
In januari 2025 kreeg Westinghouse Electric Company een contract van NASA en het Amerikaanse Ministerie van Energie (DOE) om een ontwerp voor een ruimtemicroreactor verder te ontwikkelen. Dit contract bouwt voort op het initiële ontwerpwerk dat is voltooid tijdens Fase 1, die begon in juni 2022 toen NASA en het DOE drie industriële partners selecteerden: Lockheed Martin, Westinghouse en IX (een joint venture van Intuitive Machines en X-Energy). Elk van deze partners ontving contracten ter waarde van ongeveer 5 miljoen dollar om initiële ontwerpen voor het FSP-systeem te ontwikkelen. Het FSP-systeem is ontworpen om ten minste 40 kilowatt elektrische energie te leveren, een capaciteit die voldoende is om ongeveer 30 gemiddelde Amerikaanse huishoudens gedurende tien jaar continu van stroom te voorzien. Dit energieniveau is essentieel voor het ondersteunen van langdurige missies op de Maan en toekomstige missies naar Mars, met name in gebieden met onbetrouwbare zonne-energie, zoals permanent beschaduwde gebieden of locaties die te maken hebben met langdurige maannachten. Het project is een voortzetting van eerdere inspanningen, waaronder het Kilopower-project, en wordt beheerd door NASA's Glenn Research Center in Cleveland. De ontwikkeling van deze technologie wordt beschouwd als essentieel voor het vestigen van een duurzame menselijke aanwezigheid op de Maan, het faciliteren van toekomstige verkenning en het potentieel ondersteunen van maanbases. Het project is op schema voor een demonstratiemissie op de Maan in de vroege jaren 2030. Het FSP-programma van NASA heeft tot doel een veilige, schone en betrouwbare energiebron te bieden, onafhankelijk van zonlicht, wat cruciaal is voor operaties tijdens de ongeveer 14 dagen durende maannachten. Dit initiatief wordt ook gezien als een belangrijk onderdeel van een bredere technologische wedloop, waarbij landen als China ook streven naar maanenergiecapaciteiten. De succesvolle inzet van een dergelijk systeem zou niet alleen langdurige maanoperaties mogelijk maken, maar ook dienen als een cruciale opstap naar toekomstige Marsverkenning.