De documentaire 'Riefenstahl', geregisseerd door Andres Veiel, duikt diep in het leven en werk van Leni Riefenstahl, een filmmaker die nauw verbonden was met het Naziregime.
De film, die in augustus 2024 in première ging op het Filmfestival van Venetië en daar de Cinema & Arts Award ontving, onderzoekt Riefenstahls beweringen van onwetendheid over Nazi-atrociteiten. Deze claims worden geconfronteerd met archiefmateriaal en interviews, waaronder een opmerkelijk fragment met anti-Nazi-activiste Elfriede Kretschmer. Kretschmer uitte scepsis over Riefenstahls vermeende onwetendheid, waarop Riefenstahl antwoordde dat destijds "iedereen gecharmeerd was van Hitler". De documentaire werpt ook licht op Riefenstahls mogelijke betrokkenheid bij de dood van Joodse burgers. Hoewel ze beweerde een executie in Polen te hebben gezien, suggereren aanwijzingen dat haar woorden, die leken op een bevel om Joodse arbeiders neer te schieten, hieraan hebben bijgedragen.
De film beargumenteert dat Riefenstahls werk, ondanks de controverses, toegankelijk moet blijven voor educatieve doeleinden vanwege de blijvende invloed van haar filmtechnieken. Veiel trekt parallellen tussen Riefenstahls propagandamethoden en hedendaagse politieke retoriek, wat de film positioneert als een waarschuwing. Critici erkennen de technische innovaties in haar werk, zoals de baanbrekende camerabewegingen in 'Olympia', die de esthetiek van het Naziregime mede vormgaven. De documentaire analyseert de propaganda-esthetiek van de Nazi-periode en de impact ervan op hedendaagse beeldvorming, en benadrukt hoe Riefenstahls artistieke keuzes, ondanks haar latere ontkenningen, verweven waren met de ideologie die ze diende.
De uitgebreide archieven van Riefenstahl, waaronder privéfilms en correspondentie, werden na haar overlijden overgenomen door de Pruisische Culturele Erfgoed Stichting. Deze materialen vormen de basis voor Veiels diepgaande analyse, die de film positioneert als een kritische reflectie op de ethiek van kunst en de gevaren van zelfbedrog.