De nieuwe film van Rigoberto Perescano, getiteld «Los amantes se despiden con la mirada», beleefde zijn première op het Internationale Filmfestival van Morelia in 2025. De regisseur richt zich in dit werk op een schrijnend maatschappelijk probleem: de praktijk van gedwongen huwelijken die diep geworteld is in het gewoonterecht van de inheemse gemeenschappen in Mexico. Perescano is hierin uitgesproken en stelt onomwonden dat dergelijke gebruiken een directe schending vormen van fundamentele mensenrechten. Volgens hem dienen deze tradities enkel om verouderde en onmenselijke gewoonten in stand te houden.
Het oeuvre van Perescano fungeert als een cruciale katalysator voor een diepgaandere reflectie op het conflict tussen culturele normen en de universele beginselen van menselijke waardigheid. Deze interne spanningen binnen de samenleving creëren een noodzakelijke opening voor de herwaardering van gevestigde gedragspatronen en de keuze voor een meer harmonieuze ontwikkelingsweg. In Mexico, waar de balans tussen persoonlijke vrijheden en traditionele gebruiken vaak onder hoogspanning staat, beperkt de kunst van de regisseur zich niet tot het vaststellen van feiten. Het is een krachtige oproep tot de bewuste bescherming van de meest kwetsbare bevolkingsgroepen.
De Mexicaanse wetgevende macht heeft stappen gezet om de rechten van kinderen te waarborgen. In februari 2024 keurde de Senaat van Mexico een verbod op kindhuwelijken goed. Dit onderstreept de vastberadenheid van de staat om minderjarigen te beschermen, zelfs wanneer dit in strijd is met bepaalde lokale gebruiken. Volgens de definitie van UNICEF is een kindhuwelijk een verbintenis met een persoon die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt. In de context van Latijns-Amerika, waar in sommige landen – zoals in Guatemala – meisjes voorheen met toestemming van hun ouders al op 14-jarige leeftijd konden trouwen, markeren hervormingen die de minimumleeftijd verhogen naar 18 jaar een algemene verschuiving naar de erkenning van de waarde van de kindertijd.
De film, die op het festival in Morelia werd gepresenteerd, fungeert als een spiegel die de dringende noodzaak tot innerlijke transformatie weerspiegelt. De regisseur benadrukt dat vroege huwelijken, die eeuwenlang als normaal werden beschouwd, ernstige risico’s met zich meebrengen voor de gezondheid en het welzijn, met name voor meisjes, waardoor hun kwetsbaarheid aanzienlijk toeneemt. De cinematografische boodschap roept op tot veranderingen die gericht zijn op meer wederzijds respect en samenwerking tussen verschillende generaties en culturen. Het is een pleidooi voor een toekomst waarin de rechten en de waardigheid van elk individu centraal staan, ongeacht culturele achtergrond of gewoonterecht.