In de buitenste atmosfeer van de zon, de corona, doet het fenomeen 'coronale regen' zich voor. Dit spectaculaire schouwspel, waarbij gesmolten plasma naar het zonneoppervlak valt, biedt wetenschappers cruciale inzichten in de dynamiek van onze ster. Coronale regen ontstaat wanneer extreem heet plasma in de corona afkoelt en condenseert, een proces dat wordt aangedreven door thermische instabiliteit. Het afgekoelde, dichtere plasma vormt structuren die langs de magnetische veldlijnen van de zon terugvallen naar het oppervlak, met snelheden tot wel 200.000 kilometer per seconde.
De instabiliteit van magnetische veldlussen in de corona is de oorzaak van dit proces. Wanneer deze lussen onstabiel worden, koelt het plasma snel af en condenseert het. Het resulterende plasma volgt de kronkelende paden van de magnetische veldlijnen, wat een boogvormige afdaling creëert, vergelijkbaar met hoe regen op aarde langs zwaartekrachtlijnen valt. Dr. Patrick Antolin, een vooraanstaand onderzoeker op het gebied van zonnefysica, legt uit dat coronale regen verband houdt met thermische instabiliteit, wat leidt tot de recombinatie van vrije elektronen in het geïoniseerde plasma van de zon.
De studie van coronale regen is essentieel voor het ontrafelen van de geheimen van het magnetische veld van de zon en de processen die de buitenste atmosfeer sturen. Observaties van dit fenomeen helpen wetenschappers bij het verfijnen van modellen voor zonneactiviteit en het verbeteren van de voorspellingen van ruimteweer, dat invloed kan hebben op de aarde.
Recente studies tonen aan dat coronale regen mogelijk verband houdt met de oorsprong van de langzame zonnewind, waarbij plasma overgaat van gesloten naar open magnetische lijnen. Recente waarnemingen met de Solar Orbiter hebben aangetoond dat coronale regen veel wijdverspreider is dan eerder werd aangenomen Deze ontdekkingen bieden een unieke, indirecte manier om de samenstelling en thermodynamica van de corona te bestuderen Bovendien is coronale regen niet exclusief voor onze zon; hoog-resolutie spectroscopische waarnemingen van een stellaire flare op de ster vB 10 hebben de eerste potentiële aanwijzingen opgeleverd voor het bestaan van coronale regen op een ultradwergster, wat suggereert dat het fenomeen mogelijk universeel is in stellaire atmosferen.